ΓΕΛ: Back to the Past

Ξεκίνησε από veni, 13 Μαΐου 2015, 12:22:20 ΠΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

gbougioukas

"@Γιώργος Μπουγιούκας

Καλέ μου άνθρωπε, χρειάζονται να εντρυφήσουν οι μαθητές 15 έως 18 χρονών στη Θεωρία Αυτομάτων και Τυπικών Γλωσσών;
Όταν ακόμα δεν έχουν διδαχθεί και κατανοήσει θεμελιώδεις έννοιες στα Μαθηματικά και τη Φυσική;...

Το να συγκρίνεται το μάθημα [sic] AEΠΠ με τη διδασκαλία των υπολοίπων βασικών μαθημάτων στο Λύκειο είναι τουλάχιστον αστείο.

Μαθητές που απέκτησαν στέρεες βάσεις σε Μαθηματικά και Φυσική (και αντίστοιχα Βιολογία ή Χημεία κ.α. ) δεν αντιμετωπίζουν στη συνέχεια ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα όταν φοιτούν στις καλύτερες σχολές Πληροφορικής και Μηχανικών αλλά και στον οποιοδήποτε επαγγελματικό χώρο.

Όλοι όμως δυστυχώς γνωρίζουν σε τι επίπεδο γίνονται πλέον τα υποχρεωτικά μαθήματα Μαθηματικών και Φυσικής στα περισσότερα τμήματα Πληροφορικής και Μηχανικών Πληροφορικής, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις - πώς αντιμετωπίζονται από την πλειονότητα των μελών ΔΕΠ ως "βαρίδια" σε σχέση με τα δήθεν σύγχρονα αντικείμενα.

Μοιραία αυτή η στρεβλή νοοτροπία στους Οδηγούς Σπουδών θα περάσει τελικά και στους φοιτητές, που θα τη μεταφέρουν ως καθηγητές στο σχολείο.

Όλοι από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα περάσαμε και βλέπουμε σε τι χάλια το έχουν φέρει οι ψευτο-καινοτομίες εις βαρος της ουσιαστικής εκπαίδευσης.

Βασικά Γνωστικά Πεδία Β'θμιας:
1) Μαθηματικά και Επιστήμες (Φυσική, Χημεία, Βιολογία κτλ.), 2) Γλώσσα (μαζί με Ιστορία, Λογοτεχνία, Κοινωνιολογία κτλ.), 3) Ξένες Γλώσσες, 4) Καλλιτεχνική Αγωγή, 5) Φυσική Αγωγή.

Όλα τα υπόλοιπα είναι πιο χρήσιμα ως εκπαιδευτικές δραστηριότητες (πχ. ας δημιουργηθούν όμιλοι Αστρονομίας, Ρομποτικής και Προγραμματισμού, Θεάτρου και Κινηματογράφου κοκ).

Θα μάθουν τα παιδιά Διακριτά Μαθηματικά και Μαθηματική Λογική και Θεωρία Υπολογισμού - αλλά στο σωστό ακαδημαϊκό πλαίσιο και στο σωστό χρόνο.
Όχι ως μαθήματα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο για να παριστάνουμε τους μοντέρνους σε βάρος της νέας γενιάς!"

https://www.esos.gr/arthra/56993/anatheseis-poy-ypovathmizoyn-ti-didaskalia-ton-mathimatikon
Γιώργος Μπουγιούκας
Computer Science (BSc), Bioinformatics & Neuroinformatics (MSc)
https://gbougioukas.wordpress.com/
https://apothesis.eap.gr/handle/repo/54953

ilias_s

#856
@gbougioukas

Γιώργο με το τελευταίο ποστ με μπέρδεψες αρχικά. "Πέταξες" εδώ μέσα μία άποψη από άλλη σελιδά και άλλη συζήτηση. Η συζήτηση καλό είναι να έχει μία ροή.

Επί της ουσίας τώρα, για να μη γράφω ένα κατεβατό, θα πρέπει να θυμόμαστε πως μιλάμε για σχολείο και μαθητές 18 ετών. Δεν μπορεί να φτάνουμε το επίπεδο στο θεό. Το κάνουν τα μαθηματικά και προσωπικά δε το βρίσκω σωστό.

@pgrontas

Παράθεση από: pgrontas στις 11 Σεπ 2018, 04:01:00 ΜΜ
...

Από την άλλη όλα αυτά σε ένα χρόνο και με νέα γλώσσα ίσως είναι υπερβολικά. Αν μπορούσαμε να εκμεταλλευτουμε τη Β Λυκείου έστω και για μία ώρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

Η ουσία πάντως είναι ότι, όπως εγγραψα και νωρίτερα δεν πάμε πουθενά αν ασχολούμαστε μόνο με τη Γ Λυκείου και τις εξετάσεις.

Σε αυτό που λες στο τέλος θέλω να σταθώ.

Δεν μπορεί όλο το σχολείο να είναι η Γ' τάξη του ΓΕΛ, δυστυχώς όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει! Εδώ και πολλά χρόνια το ΓΕΛ δεν παρέχει τίποτα ουσιαστικό στον απόφοιτό του για τη ζωή μετά το σχολείο παρά μόνο τη δυνατότητα να συμμετέχει στις εξετάσεις με σκοπό τη συνέχιση των σπουδών του. Το να παρέχουμε γνώση που είναι σύγχρονη και έχει πρακτική αξία φαντάζει πρωτοποριακό μπροστά στο σημερινό Γενικό Λύκειο. Αν σκεφτεί κανείς το τι διδάσκουμε στα ΓΕΛ θα καταλάβει πως σήμερα, ΜΟΝΟ με το Απολυτήριο Γενικού Λυκείου, ούτε υπάλληλος γενικών καθηκόντων σε ένα γραφείο δεν μπορείς να πας!!!

Όταν λέω πως π.χ η εισαγωγή της Python μπορεί να αξιοποιηθεί πολυεπίπεδα εννοώ πως :

1) Είναι ένα πραγματικό εφόδιο στη συνέχιση των σπουδών μετά το λύκειο (ο προγραμματισμός βρίσκεται σε πολλά τμήματα, από τους ΗΜΜΥ και τους Φυσικούς μέχρι τους Βιολόγους κ.α)
2) Είναι μία (σύγχρονη) γνώση που μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως στη μετα-σχολική ζωή του μαθητή (στην κατάρτιση, στην καθημερινότητα, στην αναδειξη της δημιουργικότητας κτλ)
3) Μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ίδιο το μαθητή ως εργαλείο δημιουργίας στα πλαίσια της σχολικής ζωής (διαγωνισμοί, workshops κτλ)
4) Μπορεί να αξιοποιηθεί από εμάς ώστε να οργανώσουμε και να διαρθρώσουμε καλύτερα τις σπουδές στο αντικείμενο της πληροφορικής μέσα στο σχολείο (δίνοντας μία κατεύθυνση στην Α' και τη Β' τάξη... γιατί όχι και στο γυμνάσιο)
5) Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο προσέλκυσης νέων παιδιών στο αντικείμενο της πληροφορικής και στον καλύτερο επαγγελματικό προσανατολισμό

Και φυσικά μία πραγματική γλώσσα στην Γ' λυκείου μπορεί να αποτελέσει μία τέλεια ευκαιρία να προωθήσουμε το αντικείμενο και στις προηγούμενες τάξεις! Αντίθετα η εξάωρη ΑΕΠΠ μου μυρίζει ήδη κατάργηση της ΕΑΕΗΥ της Β' τάξης...


nikosx

Νίκος Ξένος
Καθηγητής Πληροφορικής
nxenos@sch.gr

pgrontas

Μην κουραστούν τα παιδάκια.
Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute - Harold Abelson

ilias_s

#860
Παράθεση από: nikosx στις 11 Οκτ 2018, 07:05:07 ΜΜ
https://www.esos.gr/arthra/59373/neo-proedriko-diatagma-gia-tin-axiologisi-ton-mathiton-toy-genikoy-lykeioy-eggrafo

Δεν ξέρω, ίσως να ανήκω στη μειοψηφία αλλά... είμαι υπέρ στο να καταργείται οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί το σκοπό του.

Οι εξετάσεις, στην πράξη, απλά ρίχνουν τον Γ.Μ.Ο σε επίπεδα πιο κοντά στην πραγματικότητα ώστε ο Μ.Ο του μαθήματος να μην είναι ο "φουσκωμένος" που συνήθως βάζουμε στο στα τετράμηνα. Αν αποφασίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά, απολυτήρια κοντά στην πραγματικότητα μπορούμε να δώσουμε, οι εξετάσεις δεν είναι απαραίτητες. Αν τώρα θέλουμε να "φουσκώνουμε" τους βαθμούς, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με πολλούς τρόπους και με τις ενδοσχολικές!

Αφού δε μας διασφαλίζουν πως όσοι περάσουν κατέχουν τουλάχιστον το μίνιμουμ των γνώσεων της τάξης και ΟΛΟΙ (το υπουργείο, οι παιδαγωγικοί μας προϊστάμενοι και η κοινωνία η ίδια στην τελική...) μας λένε "Δώστε απολυτήριο στους πάντες... οι καλοί θα βρουν το δρόμο τους!!!", ποιος ο λόγος να παίζουμε θέατρο???

Μέχρι και οι πανελλαδικές, από τη στιγμή που 7 στους 10 εισάγονται σε κάποια σχολή, έχουν καταργηθεί ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό και η εισαγωγή σε πολλές σχολές είναι σχεδόν ελεύθερη με μόνη εξαίρεση τις σχολές πρώτης ζήτησης!!!

pgrontas

Παράθεση από: ilias_s στις 16 Οκτ 2018, 11:56:47 ΜΜ
Δεν ξέρω, ίσως να ανήκω στη μειοψηφία αλλά... είμαι υπέρ στο να καταργείται οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί το σκοπό του.

Οι εξετάσεις, στην πράξη, απλά ρίχνουν τον Γ.Μ.Ο σε επίπεδα πιο κοντά στην πραγματικότητα ώστε ο Μ.Ο του μαθήματος να μην είναι ο "φουσκωμένος" που συνήθως βάζουμε στο στα τετράμηνα. Αν αποφασίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά, απολυτήρια κοντά στην πραγματικότητα μπορούμε να δώσουμε, οι εξετάσεις δεν είναι απαραίτητες. Αν τώρα θέλουμε να "φουσκώνουμε" τους βαθμούς, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με πολλούς τρόπους και με τις ενδοσχολικές!

Προσωπικά διαφωνώ. Οι εξετάσεις είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αναγκάζουν το μαθητή να έρθει αντιμέτωπος με όλη την ύλη και μέσω της επανάληψης να την αφομοιώσει καλύτερα αλλά και συνολικά. Αυτό είναι κάτι που θα χρειαστεί και στο πανεπιστήμιο.
Επίσης μέσω της μεγαλύτερης διάρκειας από το διαγώνισμα δίνουν τη δυνατότητα για πιο εκτεταμένα θέματα. Δεν μπορούν όλα αυτά να γίνουν στην τάξη και είναι καλό να υπάρχουν και ως συμβολισμός που ωθούν το μαθητή να αντιμετωπίσει κάτι σοβαρά.
Και φυσικά δεν είναι σωστό να κόβεις τις εξετάσεις μόνο σε μερικά μαθήματα, γιατί αυτόματα δημιουργείς μαθήματα 2 ταχυτήτων.

Εννοείται, αλλά το γράφω για αποφυγή παρεξηγήσεων, οι εξετάσεις πρέπει να συνδυάζονται και με άλλες μεθόδους μάθησης πχ. εργασίες, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να δικαιολογούν την μείωση - κατάργησή τους τους.


Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute - Harold Abelson

ilias_s

#862
Οι εξετάσεις έχουν καταργηθεί ήδη στην πράξη απλά δεν το λέμε..! Όσοι δίνουν σοβαρά το κάνουν καθαρά από φιλότιμο και για εθιμοτυπικούς λόγους...



pgrontas

Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν τέτοιοι μαθητές, ευτυχώς ως μειοψηφία. (και εφόσον το ίδιο το σχολείο δεν τους υποστηρίζει, αν μείνουν, καλώς δεν μένουν).
Δεν γίνεται όμως να σχεδιάζεις για το μέλλον για να επιβεβαιωσεις - δικαιολογήσεις τέτοια φαινόμενα, αλλά να τα περιορίσεις.
Programs must be written for people to read, and only incidentally for machines to execute - Harold Abelson

bugman

Το σημαντικότερο στην εκπαίδευση είναι η σχέση δάσκαλου-μαθητή, ή εκπαιδευτή-εκπαιδευόμενου. Αυτό που λείπει στο σχολείο είναι η επιλογή, τόσο για το δάσκαλο όσο και για το μαθητή. Δυστυχώς κατά μεγάλο βαθμό η σχέση προκύπτει από τύχη. Κατά ένα μικρό κάποιοι γονείς το ψάχνουν για που θα βρουν καλύτερο δάσκαλο ή εκπαιδευτή. Θα προτιμούσα να υπήρχε μια ομάδα παιδοψυχολόγων που θα καθόριζαν το ποιοι μαθητές ταιριάζουν με ποιους δάσκαλους. Να υπήρχε δηλαδή αξιολόγηση στους δασκάλους, όχι για τον άριστο αλλά για να μπορούν να βρεθούν "συμβατοί" μαθητές. Συζητώ δηλαδή για μια οργάνωση, όπου η τυχαιότητα θα μειωθεί στο ελάχιστο.

Στο θέμα το εξετάσεων και ότι συνεπάγεται από αυτές, πρέπει να δούμε το θέμα σαν εξωτερικός απαθής παρατηρητής. Απαθής με την έννοια ότι βλέπει την κατάσταση χωρίς να χαίρεται ή να λυπάται, και απλά να καταγράφει την αλήθεια. Και η αλήθεια αν κάνω τον παρατηρητή αυτό, είναι ότι η εκπαίδευση δεν είναι σκοπός αλλά τρόπος ζωής. Γεμίζει την ώρα του μαθητή με πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Κάνει το μαθητή να βρίσκεται μαζί με άλλα άτομα, που σε άλλες εποχές θα τα βλέπει απόμακρα, αδιάφορα, ενώ τώρα έστω και ανταγωνιστικά, έχει κάτι να κάνει, να δει τι είναι και τι δεν είναι. Με αυτό το τρόπο ζει πραγματικά, με χαρές και λύπες, μέσα στη μαθητική κοινότητα. Η εναλλαγή του μικρόκοσμου του σπιτιού με το μεγαλείο του κόσμου στη τάξη, κάνει το μαθητή να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας υπέροχος κόσμος αν θέλει να τον ψάξει. Το σχολείο λοιπόν οφείλει να περιορίζει το άγχος του μαθητή, και να ζητάει από αυτόν να βγάλει την ενέργειά του, στο να πράττει, να ερευνά, να μαθαίνει και να μην φοβάται να εξεταστεί για τις γνώσεις του. Η αποτυχία αν και δεν είναι επιθυμητή πρέπει να γίνει κατανοητό στο μαθητή ότι είναι πιθανή για διάφορους λόγους, που δεν είναι πάντα υπό το έλεγχο τόσο του μαθητή όσο και του δάσκαλου. Η αποτυχία δεν είναι απόλυτα απόδειξη μη γνώσης. Αντίθετα η επιτυχία είναι και απόδειξη γνώσης αλλά και άλλων όπως καλή υγεία,  καλή διάθεση, καλή ψυχολογία γενικότερα.

Βλέποντας λοιπόν ως απαθής παρατηρητής, το πρόβλημα στην σημερινή εκπαίδευση εστιάζεται στον φόβο των γονιών για το ανταγωνιστικό περιβάλλον που οι ίδιοι συνδράμουν καθημερινά με τις ενέργειές τους, και έτσι τον τροφοδοτούν περισσότερο. Ο φόβος της αποτυχίας των παιδιών οδηγεί τους γονείς να κάνουν έξοδα. Αυτά τα έξοδα δημιουργούν δουλειά για επιστήμονες, και πολλοί μαθητές θα γίνουν οι αυριανοί φροντιστές. Το κράτος λοιπόν όσο αφήνει αυτήν την κατάσταση ως έχει, κερδίζει. Κερδίζει γιατί μεταφέρει ένα έξοδο που κατά το Σύνταγμα ανήκει εξ ολοκλήρου σε αυτό, με την έννοια της προσφοράς δημόσιας εκπαίδευσης, στο κόσμο. Αν αυτό το έξοδο δεν γίνονταν, τα χρήματα θα πήγαιναν προφανώς σε άλλου τύπου έξοδα, και θα ανέτρεπαν το αίσθημα φόβου. Και όσο λιγότερο φοβάται κανείς τόσο περισσότερο ελεύθερος είναι να κρίνει, να λειτουργήσει ως απαθής παρατηρητής, να βρει την αλήθεια. Φυσικά το κράτος διοικείται εξ ονόματος του λαού, αλλά δεν είναι όλος ο λαός στη διοίκηση, αλλά επιλεγμένοι που έχουν επιλεχθεί από τα ίδια "φοβισμένα" άτομα, που κάνουν κακές επιλογές στην εκπαίδευση των παιδιών τους.

Η μέγιστη φοβία των νέων εκδηλώνεται με την φυγή τους στο εξωτερικό, όπου υποτίθεται κερδίζουν περισσότερα, βρίσκουν δουλειά, υπάρχει δηλαδή μια ζήτηση. Αλλά όταν υπάρχει ζήτηση σημαίνει ότι κάτι άλλαξε το ισοζύγιο ζήτησης-παροχής και αυτό δεν το ξέρουν αν δεν πάνε να ζήσουν εκεί. Θα μπορούσε και εδώ να αλλάξει αυτό το ισοζύγιο; Φυσικά, αλλά πρέπει να πέσει ο φόβος. Όσο υπάρχει ο φόβος οι δράσεις ελαχιστοποιούνται, δηλαδή νομίζουμε ότι η αποτυχία θα είναι σίγουρη, παρόλο που λέμε ότι "γνωρίζουμε", σκεφτόμαστε όλους εκείνους τους παράγοντες, κάποτε θα τους λέγαμε αστάθμητους, αρά λόγω φοβίας έχουν ήδη σταθμιστεί και και έχουν απογοητεύσει.

Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά ελπίζω να αρχίσει ο κόσμος να συνειδητοποιεί ότι ο χειρότερος εχθρός του είναι η απογοήτευση, η φοβία για το αύριο.

ilias_s

#865
Παράθεση από: pgrontas στις 18 Οκτ 2018, 05:18:34 ΜΜ
Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν τέτοιοι μαθητές, ευτυχώς ως μειοψηφία. (και εφόσον το ίδιο το σχολείο δεν τους υποστηρίζει, αν μείνουν, καλώς δεν μένουν).
Δεν γίνεται όμως να σχεδιάζεις για το μέλλον για να επιβεβαιωσεις - δικαιολογήσεις τέτοια φαινόμενα, αλλά να τα περιορίσεις.

Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει πως στο υπάρχον πλαίσιο οι εξετάσεις κάλλιστα μπορούν να αγνοηθούν από όποιον δεν έχει τη διάθεση να διαβάσει. Το ίδιο το σύστημα σχεδόν εγγυάται πως όλοι προβιβάζονται και λαμβάνουν απολυτήριο. Άρα η ουσιαστική συμμετοχή στις εξετάσεις είναι πλέον προαιρετική.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε πολλά για τις εξετάσεις και το πλαίσιο λειτουργίας του λυκείου αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα αν δε δούμε και σε ποιο σχολείο αναφερόμαστε. Έχει κανένα νόημα να περάσεις το μαθητή από "40 κύμματα" για να αποκτήσει το απολυτήριο του σημερινού λυκείου; Είναι οι δύσκολες εξετάσεις και τα εμπόδια στο δρόμο ενός εφήβου αυτοσκοπός ύπαρξης του σχολείου; Το πρόβλημα του σχολείου σήμερα είναι απλά πως είναι πολύ εύκολο; Αν το κάνουμε δύσκολο θα είναι όλα καλά;

Κατά τη γνώμη μου το βασικό πρόβλημα του σχολείου είναι πως αυτό που προσφέρει, στους περισσότερους τομείς, δεν είναι πλέον αρκετό. Το θέτω σκόπιμα έτσι γενικά! Τι λαμβάνεις από το λύκειο; Την αγάπη για τη γνώση που θα σε ακολουθεί στη μετέπειτα ζωή σου; Γίνεσαι "κοινωνός" κάποιου συστήματος υψηλών αξιών; Παίρνεις εφόδια για να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας; Κάποιο ουσιαστικό επαγγελματικό προσόν; Δε θα το έλεγα... Μάλλον μαθαίνεις το πως θα "κοσνερβοποιείς" τα πάντα, πως θα τη βγάζεις απλά "καθαρή" με τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια, πως θα χρησιμοποιείς τα διάφορα παραθυράκια του νόμου προς όφελός σου και πως να απαξιώνεις κάτι πλήρως αντί να το διορθώνεις! Πάλι καλά που ακόμα σε φέρνει σε επαφή με συνομιλίκους και δεν είσαι εντελώς εκτεθειμένος σε  όλους τους κινδύνους της κοινωνίας...


nikolasmer

Μερεντίτης Νικόλαος
Πληροφορικός

ilias_s

Παράθεση από: nikolasmer στις 14 Μαρ 2019, 04:29:21 ΜΜ
Ήττα πάλι! :'(

Τι εννοείς "πάλι";

Δεν είδα κάτι πέρα από τα αναμενόμενα και ήδη γνώστα εδώ και μήνες...

petrosp13

Παπαδόπουλος Πέτρος
Καθηγητής Πληροφορικής

evry

Από Συνέντευξη του Κ. Δασκαλάκη:

Τελικά, έγινα «κομπιουτεράς» που ερευνά τα μαθηματικά θεμέλια του υπολογισμού.

Καλό θα ήταν να το υπενθυμίζουμε αυτό γενικότερα διότι στον κόσμο έχει περάσει η αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι μαθηματικός.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης τον ρωτάνε "Πρέπει η πληροφορική να διδάσκεται στα σχολεία;"
λέει:

Είναι αυτονόητο, δεδομένου ότι οι αλγόριθμοι και οι ψηφιακές τεχνολογίες επηρεάζουν τόσο σημαντικά τη ζωή μας.   Αν, για παράδειγμα, δεν κατανοούμε τη λογική των αλγορίθμων που ταξινομούν και φιλτράρουν τις ειδήσεις που διαβάζουμε στο Google και στο Facebook, πώς θα είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε πόσο αντιπροσωπευτικές είναι και πώς θα διαμορφώσουμε πολιτική συνείδηση και άποψη;   Αν δεν γνωρίζουμε πώς συλλέγονται και πώς χρησιμοποιούνται τα ίχνη που αφήνουμε στο Διαδίκτυο, πώς θα προστατέψουμε την ιδιωτικότητά μας;   Είναι φανερό ότι για να είμαστε ολοκληρωμένοι πολίτες του σύγχρονου κόσμου είναι απαραίτητο να εντρυφήσουμε στη λειτουργία του ψηφιακών τεχνολογιών που τόσο δραστικά επηρεάζουν τις ατομικές μας ζωές αλλά και τα κοινωνικά σύνολα που μας περιβάλλουν.

Αυτό θα ήταν καλό να το αναφέρουμε διότι ο κόσμος πιστεύει ότι αν κάθεσαι μπροστά σε έναν υπολογιστή μαθαίνεις και πληροφορική.
Επίσης τον τελευταίο καιρό υπάρχει η προσπάθεια να μας επιβληθεί ότι αν κάνεις εκπαιδευτική ρομποτική μαθαίνεις και πληροφορική!
Καλό λοιπόν να ξεκαθαρίζουμε σε όλους τι είναι πληροφορική και τι δεν είναι.
Παραθέτω το λινκ της συνέντευξης στο Lifo.gr παρακάτω

Συνέντευξη του Κ. Δασκαλάκη
What I cannot create I do not understand -- Richard Feynman
http://evripides.mysch.gr