Τρόποι αξιολόγησης των μαθητών/τριών στο σχολείο στο μ

[Σπύρος Δουκάκης]

Μέσα στο σχολικό πλαίσιο εκτός από τη διδασκαλία του μαθήματος, έχουμε -βάσει του νόμου- την υποχρέωση αξιολόγησης των μαθητών/τριών.

Σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο η διαδικασία αξιολόγησης περιλαμβάνει
α) Τη συμμετοχή του/της στη διδακτική - μαθησιακή διαδικασία.
β) Την επιμέλεια και το ενδιαφέρον του/της για το συγκεκριμένο μάθημα.
γ) Την επίδοσή του/της στις γραπτές δοκιμασίες.
δ) Τις εργασίες που εκτελεί στο σπίτι ή το σχολείο.
ε) Το φάκελο επιδόσεων και δραστηριοτήτων του/της μαθητή/τριας, όπου αυτός τηρείται.

Επιτρέπεται μία (1) μόνο ωριαία γραπτή δοκιμασία, στο Α΄ Τετράμηνο, η οποία καλύπτει περιορισμένης έκτασης ενότητα και γίνεται ύστερα από βραχείας διάρκειας προειδοποίηση των μαθητών/τριών.

Αλήθεις εμείς τι κάνουμε; Αξιολογούμε τους/τις μαθητές/τριες; Με ποιο τρόπο; Πόσο συχνά; Για ποιους λόγους;

[yiannis]

Υποθέτω ότι όλοι αξιολογούμε με κάποιο τρόπο τους μαθητές μας. Εγώ στο πρώτο τετράμηνο, δανείζομαι κάποια επιπλέον ώρα και κάνω 2ωρο το διαγώνισμα. Επίσης, αρκετά συχνά βάζω κάποιο σύντομο τεστ και κάποιες ασκήσεις για το σπίτι. Τέλος, κάποια προφορική αξιολόγηση γίνεται, αλλά μέσω της συμμετοχής κυρίως και όχι ως ξεχωριστή προφορική εξέταση. Λόγω των Πανελ. Εξετάσεων, επικεντρώνω την αξιολόγηση σε παρόμοιο τρόπο και δυσκολία. Δεν είναι ότι καλύτερο για να μάθουν τα παιδιά προγραμματισμό, αλλά νομίζω ότι έτσι τα βοηθώ για να πάνε καλύτερα στις εξετάσεις.

Ο σκοπός της αξιολόγησης σε ένα μάθημα υπό τον "ασφυκτικό" κλοιό των εξετάσεων γίνεται από μένα κυρίως για να μπορέσω να βαθμολογήσω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ τους μαθητές και για να δω σε ποια σημεία έχουν προβλήματα. Σε άλλες τάξεις και μαθήματα η αξιολόγηση μπορεί να έχει πιο γενικό χαρακτήρα.

[Σπύρος Δουκάκης]

Με πρόλαβε ο συνάδελφος. Ήθελα να δώσω αυτό ακριβώς το περιγραφικό στατιστικό.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, οι εκπαιδευτικοί σε ποσοστό 61% πραγματοποιούν γραπτές εξετάσεις διάρκειας μεγαλύτερης της μίας ωριαίας διδακτικής περιόδου τουλάχιστον μία φορά στο σχολικό έτος.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό απαγορεύεται από το νομοθετικό πλαίσιο περί αξιολόγησης. Αλλά μεγάλο ποσοστό εξετάζει με τον τρόπο αυτό τους μαθητές/τριες στο σχολείο με σκοπό υποθέτω  να "προσομοιώσει" τις εξετάσεις. Το ερώτημα είναι αν το νομοθετικό πλαίσιο είναι ξεπερασμένο ή αν αυτή η εξέταση είναι "επικίνδυνη" για τους μαθητές/τριες.

Επίσης, αγαπητέ yiannis ένα καίριο ερώτημα είναι αν τις ασκήσεις που δίνουμε για το σπίτι, τις επιστρέφουμε διορθωμένες στα παιδιά... ή απλώς βλέπουμε ότι τις έκαναν ή ακόμα ούτε αυτό δεν κάνουμε...

[Καρκαμάνης Γεώργιος]

Υποθέτω ότι όλοι αξιολογούμε με κάποιο τρόπο τους μαθητές μας. Εγώ στο πρώτο τετράμηνο, δανείζομαι κάποια επιπλέον ώρα και κάνω 2ωρο το διαγώνισμα. Επίσης, αρκετά συχνά βάζω κάποιο σύντομο τεστ και κάποιες ασκήσεις για το σπίτι. Τέλος, κάποια προφορική αξιολόγηση γίνεται, αλλά μέσω της συμμετοχής κυρίως και όχι ως ξεχωριστή προφορική εξέταση.

Στο ίδιο πλαίσιο αξιολόγησης κινούμε και εγώ

[yiannis]

Με πρόλαβε ο συνάδελφος. Ήθελα να δώσω αυτό ακριβώς το περιγραφικό στατιστικό.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, οι εκπαιδευτικοί σε ποσοστό 61% πραγματοποιούν γραπτές εξετάσεις διάρκειας μεγαλύτερης της μίας ωριαίας διδακτικής περιόδου τουλάχιστον μία φορά στο σχολικό έτος.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό απαγορεύεται από το νομοθετικό πλαίσιο περί αξιολόγησης. Αλλά μεγάλο ποσοστό εξετάζει με τον τρόπο αυτό τους μαθητές/τριες στο σχολείο με σκοπό υποθέτω  να "προσομοιώσει" τις εξετάσεις. Το ερώτημα είναι αν το νομοθετικό πλαίσιο είναι ξεπερασμένο ή αν αυτή η εξέταση είναι "επικίνδυνη" για τους μαθητές/τριες.

Δεν βλέπω για ποιο λόγο να είναι επικίνδυνη. Απλά προσπαθείς να προσαρμοστείς όσο γίνεται στην πραγματικότητα των εξετάσεων. Αυτό βέβαια φέρνει πολλές άλλες στρεβλώσεις στο ίδιο το μάθημα και τον σκοπό του, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση

Επίσης, αγαπητέ yiannis ένα καίριο ερώτημα είναι αν τις ασκήσεις που δίνουμε για το σπίτι, τις επιστρέφουμε διορθωμένες στα παιδιά... ή απλώς βλέπουμε ότι τις έκαναν ή ακόμα ούτε αυτό δεν κάνουμε...

Εδώ συμφωνώ απόλυτα. Το ελάχιστο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάνουμε, είναι να δίνουμε τουλάχιστον μια προτεινόμενη λύση, όποτε δεν υπάρχει χρόνος για τα υπόλοιπα. Αλλιώς, ποιο το νόημα να τις δίνουμε;

[Σπύρος Δουκάκης]

Η αλήθεια είναι ότι μόνο το 30% δηλώνει ότι επιστρέφει τις ασκήσεις διορθωμένες στους μαθητές και τις μαθήτριες.

Θεωρώ τη διαμορφωτική αξιολόγηση το Α και το Ω της επιτυχίας. Αν και έχουμε τους βαθμούς και τις αποφάσεις σχετικά με τους βαθμούς που πρέπει να βάλουμε, νομίζω ότι το να διορθώσουμε τις ασκήσεις που κάνουν οι μαθητές/τριες είναι σημαντικό και βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιά που έχουν στόχο.

Εγώ όλα τα χρόνια τους δίνω πέντε ως δέκα ασκήσεις μία φορά την εβδομάδα. Αυτές μου τις παραδίδουν μετά το ΣΚ και τους τις επιστρέφω στο επόμενο μάθημα.

Η συμφωνία είναι να μην αντιγράφουν και να της παραδίδουν στην ώρα τους, ώστε να διορθώνω από όλους το ίδιο πακέτο. Τους έχω πει ότι δεν τους βαθμολογώ, αλλά πάνω στα γραπτά τους, τούς γράφω σχόλια και παρατηρήσεις. Αυτή η συνεργασία χρειάζεται περίπου δύο ώρες για μένα δουλειά στο σπίτι ή στα κενά στο σχολείο (για 35-40 παιδιά), αλλά τα βλέπω όλα που τις περιμένουν με ενθουσιασμό. Έχει μεγάλη βέβαια σημασία ότι και αυτοί και εγώ τηρούμε το συμβόλαιο συνεργασίας.

[tom]

Προσωπικά πιστεύω ότι η αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει φύλλα εργασίας με  ερωτήσεις κλειστού τύπου (Σ/Λ, αντιστοίχιση, κλπ), τα οποία θα δίνονται στους μαθητές αμέσως μετά την παράδοση της αντίστοιχης θεωρίας ώστε να ακολουθεί διάλογος στην τάξη. Οι ερωτήσεις θα πρέπει να είναι επιλεγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να ελέγχεται αν κατακτήθηκαν και σε ποιο βαθμό, οι ειδικοί διδακτικοί στόχοι που φαίνονται στο σχέδιο μαθήματος.

Όσον αφορά τις ασκήσεις συνήθως κάνω 2-3  στην τάξη, πολλές φορές τους αναθέτω κάποια παρόμοια να δουλέψουν στην τάξη και πάντα άλλες 2-3 για το σπίτι, σε κάθε μάθημα. Όλες οι ασκήσεις που δίνονται για το σπίτι λύνονται στην τάξη μετά από έναν έλεγχο των τετραδίων. Πιστεύω ότι το τελευταίο έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί κατά την επίλυση να προκύψουν απορίες και διάλογος εποικοδομητικός που δεν θα μπορούσε να προκύψει από την ατομική διόρθωση του κάθε τετραδίου.

Όσον αφορά το διαγώνισμα δεν νομίζω ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία αν θα έχει διάρκεια μία ή δύο διδακτικές ώρες.

Τέλος προσπαθώ όσο μου επιτρέπει ο χρόνος και η δομή του μαθήματος Α.Ε.Π.Π. να ενσωματώνω πιο ενεργητικές και ομαδοσυνεργατικές προσεγγίσεις (ομαδικές δραστηριότητες, εφαρμογές από την καθημερινή ζωή με σκοπό την ενίσχυση του κινήτρου για μάθηση, εργαστηριακά μαθήματα) προκειμένου να αξιολογήσω χαρακτηριστικά όπως η ικανότητα επικοινωνίας, συνεργασίας, συνθετικής, αναλυτικής σκέψης κλπ.

Φιλικά,

Θωμάς

[Σπύρος Δουκάκης]

Όσον αφορά τις ασκήσεις συνήθως κάνω 2-3  στην τάξη, πολλές φορές τους αναθέτω κάποια παρόμοια να δουλέψουν στην τάξη και πάντα άλλες 2-3 για το σπίτι, σε κάθε μάθημα. Όλες οι ασκήσεις που δίνονται για το σπίτι λύνονται στην τάξη μετά από έναν έλεγχο των τετραδίων. Πιστεύω ότι το τελευταίο έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί κατά την επίλυση να προκύψουν απορίες και διάλογος εποικοδομητικός που δεν θα μπορούσε να προκύψει από την ατομική διόρθωση του κάθε τετραδίου.

Για να λύσω αυτό το πρόβλημα, κοιτώ σε ποιες ασκήσεις είχαν πολλοί μαθητές/τριες λάθη και εκεί έρχομαι να ανατροφοδοτήσω το μάθημα.
Αυτός νομίζω είναι και ο ρόλος της αξιολόγησης στην τελική... άντε και να βάλουμε και ένα βαθμό που μάλλον δεν έχει και τόση αξία... αφού όλοι νομίζω ότι βοηθάμε την προσπάθεια και βάζουμε βαθμούς για να βοηθήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες.