Καλησπέρα!
Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιες είναι οι εμπειρίες σας από τη διδασκαλία σε γυμνάσια/λύκεια, τι δυσκολίες συναντήσατε, παρατηρήσεις κλπ.
Είμαι νεοδιόριστος σε λύκειο (χωρίς προηγούμενη εμπειρία διδασκαλίας) και ομολογώ ότι μέχρι τώρα έχω δυσκολευτεί αρκετά λόγω του νεαρού της εμφάνισης μου, της μεγάλης αδιαφορίας των παιδιών για τα μαθήματα και της ευκολίας με την οποία λαμβάνουν μεγάλους βαθμούς με μικρή προσπάθεια.
Όλα τα μαθήματα επιλογής τα έχω τελευταίες ώρες με την πλειοψηφία των παιδιών να είναι από τη θεωρητική κατεύθυνση και φυσικά τα μαθήματα τα διαλέξανε γιατί δεν εξετάζονται. Πολλές φορές η κατάσταση θυμίζει λίγο παιδική χαρά.
Δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξης της Τεχνολογία Επικοινωνιών, (τι δουλειά έχουμε εμείς με αυτό το μάθημα;) με ποια λογική ένας μαθητής να δείξει ενδιαφέρον για το γραμμόφωνο, για τηλεοράσεις crt κλπ, παλεύω με δικές μου σημειώσεις για τις νέες εξελίξεις, αλλά και πάλι μικρό ενδιαφέρον από τα παιδιά.
Στην ΑΕΠΠ υπάρχουν παιδιά που προσπαθούν, αλλά οι πιο πολλοί δίνουν βάρος στα ιδιαίτερα και θεωρούν το σχολείο αναγκαίο κακό.
Προφανώς έχω κι εγώ μεγάλες ευθύνες για αυτή την κατάσταση και πολλές φορές προσπαθώ να ισορροπήσω μεταξύ πειθαρχίας και χαλαρότητας με ανάμεικτα αποτελέσματα. Γενικά πάντως κουράστηκα αρκετά αυτή τη χρονιά, αν και απέκτησα πολύτιμες εμπειρίες.
Θα ήθελα να μάθω και τις δικές σας ιστορίες προς επιμόρφωσή μου ;)
βρήκα το μήνυμά σου και παρόλο που είναι αρκετά παλίο σκέφτηκα να απαντήσω απλά για να πώ πόσο χαρούμενη νιώθω που κάποιος εκφράζει τόσο καλά το ζόρι (και το σόκ) που περνάω εγώ φέτος (νεοδιόριστη καθηγήτρια σε Λύκειο!).
Ελπίζω η δεύτερη χρονιά να είναι λίγο καλύτερη γιατί αλλιώς...δεν με βλέπω για μακρά σταδιοδρομία στο επάγγελμα!
Μαρία Σ.
Βλέποντας κι εγώ λίγο αργά το μήνυμά σου, να σου πω απλώς ότι δεν πρέπει να απογοητεύεσαι γιατί τα πράγματα θα σου φαίνονται καλύτερα όσο περνάει ο καιρός. Είμαι στη 2η χρονιά μου και (έχοντας πάει βέβαια σε σαφώς μικρότερο σχολείο) ήδη νιώθω ότι λειτουργώ καλύτερα ως καθηγητής, έχοντας κερδίσει αρκετά τον σεβασμό των παιδιών λόγω του ζήλου που δείχνω να τους μάθω κάποια πράγματα (και φυσικά λόγω των υπολογιστών που μου φέρνουν για να τους βοηθήσω ;D ). Για τα "αγύριστα" κεφάλια, προσπάθησε να συνεννοηθείς με το διευθυντή σου για περαιτέρω δράση (συστάσεις, βαθμούς κάτω από τη βάση κλπ). Μην ξεχνάς ότι είσαι το "αφεντικό" :)
Καλή συνέχεια!
σχεδον ένα χρόνο μετά... νοιώθω ακριβώς τα ίδια (ταξίδι στο χρόνο...?)
-μόνος στην ειδικότητα σε Γενικό Λύκειο
-νεοδιόριστος
αισθάνομαι:
-το παιδί για όλες τις δουλειές (ακόμα και οι μαθητές λεν...Ρε δάσκαλε δεν κάνεις καμια δουλειά να κάνουμε κανένα κενό...!!!)
-σαν να μην υπάρχω την ώρα του μαθήματος...
-συνεχώς απροετοίμαστος παρά τις καθημερινές προσπάθεις (δεν προλαβαίνω να δώσω αυτό που θέλω!!!)
-τάση για παιχνίδι στα επιλογής (με κοιτούν κ βλέπω πως σκέφτονται: Καλά εσύ ακόμα επιμένεις...?)
-υπερβολική αδιαφορία στην ΑΕσΠΠ και απαίτηση για βαθμούς σε ΟΛΟΥΣ!!!
ώρες - ώρες νοιώθω πως οι καλύτερες στιγμές είναι όταν παλεύω με τα παλια μηχανήματα...
(οι στιγμές που καταλαβαίνω πως κάποιος μαθαίνει μαζί μου είναι ελάχιστες ή ακολουθούνται
από απογοητεύσεις...)
να είμαι αισιόδοξος...? :)
Τα 1 και 3 διορθώνονται, ειδικά το 1 αν έχεις αντοχές μπορείς να μην κάνεις τίποτα, το 2 παλεύεται, αλλά για τα 3 και 4 μην έχεις καμιά ελπίδα, όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα θα χειροτερεύουν, και θα πρέπει ή να συμβιβαστείς ή να δίνεις κάθε μέρα μάχη.
Αξίζει τον κόπο?