Μετά την απεργία τί;

Ξεκίνησε από odyssevax, 18 Σεπ 2013, 05:22:07 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

odyssevax

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ

Κυρίες και κύριοι, η κρίσιμη στιγμή έφτασε. This is it! Είναι τώρα κοντά 2 μήνες σχεδόν που παρακολουθώ τα πάντα (ομάδες στο fb, λίστες ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, fora συζητήσεων, δημοσιεύσεις σε ιστολόγια, άρθρα-σχόλια σε sites, στα ΜΜΕ, συνεντεύξεις, videos από διάφορους και για διάφορα, ιστορικές κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές αναλύσεις κτλ). Όταν λέμε όμως τα πάντα, εννοώ τα πάντα, συμμετέχοντας και παρεμβαίνοντας διακριτικά-ουσιαστικά όταν, όπως κι όπου έκρινα ότι έπρεπε, κι αφήνοντας τον χρόνο να δουλεύει στις διάφορες ζυμώσεις-διεργασίες μέσα μου, καταγράφοντας κι αναλύοντας όλα τα δεδομένα, τηρώντας αποστάσεις αντικειμενικότητας και λειτουργώντας με ενσυναίσθηση. Είμαι βαθιά φιλοσοφημένος και συγκροτημένος άνθρωπος. Κάποιοι/-ες ίσως το έχουν καταλάβει. Είχα κάνει την ιστορική αναδρομή του πώς φτάσαμε εδώ και ποια είναι η τρέχουσα πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή εγείρονται ερωτήματα για το μέλλον! Όλοι ψάχνουν τον αρχηγό, το όραμα, την στρατηγική!!! Δεν ευαγγελίζομαι ότι είμαι ο Μεσσίας, όμως αυτός ήταν το νο1 παράδειγμα προς μίμηση. Η απεργία έγινε, και με υψηλά συμμετοχής προς τιμήν της, και για συναισθηματικούς λόγους. Τώρα όμως ήρθε η ώρα της λογικής. Όλοι/-ες αναρωτιούνται για το μετά. Ε εδώ λοιπόν θα απαντήσω: Κυρίες και κύριοι, η λέξη για το μετά είναι ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ!!! (Σας θυμίζει κάτι; Μήπως την ΕΡΤ;) Αν έκλεισαν την ΕΡΤ, ας κλείσουν ΟΛΑ τα σχολεία. Δεν μπορούν. Ξέρετε γιατί; Γιατί θα είμαστε εμείς ΜΕΣΑ σε αυτά!!! Κυρίες και κύριοι, το ΣΧΟΛΕΙΟ είναι το σπίτι ΜΑΣ!!! Η φωτιά είναι στην αυλή μας. Ζω στη Ραφήνα, κι η φωτιά έχει περάσει 3 φορές σαν παλιρροϊκό κύμα μέσα από τον αυθαίρετο οικισμό του πατρικού μου! Γνωρίζω λοιπόν από 1ο χέρι το συναίσθημα επιβίωσης. Κυρίες και κύριοι, εξαρχής γενομένου του κόσμου τούτου ζούμε σε "ΠΟΛΕΜΟ". Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας. Γι' αυτό γράφω συνέχεια Keep walking. Ο "πόλεμος" λοιπόν θέλει στρατηγική. Η στρατηγική έχει σκοπό και στόχους (σας θυμίζει κι αυτό κάτι;). Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι απώτερος σκοπός είναι να αποτινάξουμε από πάνω μας τον ζυγό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε όποιο επίπεδο αν το εξετάσει κανείς, πρέπει πρώτα να νικήσουμε τους φόβους μας! Για να νικήσουμε λοιπόν τους φόβους μας, πρέπει να δράσουμε! Όχι παθητικά και κατασταλτικά όμως. Ενεργητικά και προληπτικά! Εδώ έρχεται λοιπόν η έννοια της αυτοδιαχείρισης-αυτορύθμισης, με συγκεκριμένες προτάσεις (και συμπεριλαμβάνει μέσα της όλα όσα έχουν αναφερθεί σκόρπια από την πλειοψηφία του κόσμου, βλ. Τέχνη του Πολέμου, Θεωρία Παιγνίων, ΣτΕ, Σύνδρομο της Μέδουσας κτλ): Κυρίες και κύριοι, πρόταση νο1: Να παραιτηθούν στα χαρτιά οι έχοντες θέσεις ευθύνης σε κάθε σχολείο και να μην αποδεχτεί κανείς να πάει να τους αναπληρώσει! Αλλά να μην φύγουν από τα σχολεία τους. Να παραμείνουν ως άτυπη ενδο-οικογενειακή διοίκηση. Ό,τι έκαναν μέχρι τώρα δλδ! Πρόταση νο2: Κυρίαρχο όργανο διαχείρισης του κάθε σχολείου είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων!!! Οι θέσεις ευθύνης είναι για τους τύπους. Εμείς όμως θέλουμε την ουσία! Την ανάληψη της ευθύνης λειτουργίας του σχολείου λοιπόν θα την αναλάβει ο Σύλλογος Διδασκόντων (καθόλα νόμιμο)! Αυτός θα υπογράφει, αυτός θα αποφασίζει! Αυτό σημαίνει όμως ότι θα είμαστε ΟΛΟΙ εκεί και θα συννενοούμαστε αρμονικά. Πρόταση νο3: Το σχολείο να λειτουργήσει όπως το θέλουμε εμείς που ζούμε μέσα του. Εκπαιδευτικοί-μαθητές-γονείς, να κάνουμε επιτέλους μόνοι μας κουμάντο στους εαυτούς μας, χωρίς να περιμένουμε το απρόσωπο δημόσιο κράτος, παρακαλώντας το για τα αυτονόητα. Θέλουμε τμήματα 20 ατόμων max; Να τα φτιάξουμε. Θέλουμε συνδιδασκαλία στο μάθημα Πληροφορικής με πάνω από 14 μαθητές; Να μπαίνουμε δύο. Χωρίς να ρωτάμε κανέναν και χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Ό,τι γίνεται-συμβαίνει θα αφορά-μένει στο Σχολείο. Δεν θα αλλάξει τπτ στην μέχρι τώρα λειτουργία μας. Απλά δεν θα υφίσταται η έννοια της όποιας προϊστάμενης αρχής. Θα είμαστε εμείς αφεντικά του εαυτού μας. Όταν ο πατέρας μου δούλευε σερβιτόρος στον Αστέρα της Βουλιαγμένης κι εγώ μαζί του φοιτητής όντας ως βοηθός, παρατήρησα το εξής: Στο καθεστώς ημι-δημοσίου έρχονταν οι διάφοροι managers να "βάλουν χέρι" στους εργαζόμενους για τη λειτουργία του Club House υπό τη δικαιολογία της εξοικονόμησης κόστους κτλ. Οι ίδιοι όμως έτρωγαν κι έπιναν χειρότερα από όλους. Οι εργαζόμενοι (30 καλοκαίρια έφαγε ο πατέρας μου από τη ζωή του εκεί) όμως ήξεραν τη δουλειά και συνέπασχαν-συνεργάζονταν μεταξύ τους, μικροί-μεγάλοι, παλιοί-νέοι, μάγειρες-σερβιτόροι, σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Όπως στα χωριά της επαρχίας! Δεν περίμεναν τους managers να τους πουν πώς θα λειτουργήσουν. Αυτοί το κράταγαν ουσιαστικά το μαγαζί! Ό,τι κάνουμε μόνοι μας όπως π.χ. στις εφημερίες του καλοκαιριού. Έχω και 2ο παράδειγμα: Στη μονάδα πυροβολικού που υπηρέτησα στρατιώτης στη Λήμνο είχαμε μείνει αμετάθετοι αρκετοί από τη σειρά μου έχοντας πιάσει σχεδόν όλα τα πόστα, γραφεία, επιλοχάδικα, αποθήκες, εφοδιασμό, μαγειρία κτλ. Από ένα σημείο και μετά είχαμε μάθει τη δουλειά και την ρολάραμε μόνοι μας σχεδόν. Σαν να μην χρειαζόταν η ύπαρξη της διοίκησης. Κι επειδή είχαμε καλό διοικητή που αναγνώριζε την ανάγκη του φαντάρου για άδεια, παρόλη τη λειψανδρία μας περνάγαμε καλύτερα από ότι το μαύρο τάγμα πεζικού που συνστρατοπεδεύαμε και τους έτρεχε ο διοικητής τους. Κι ούτε περνούσε από το μυαλό μας να λουφάρουμε εις βάρος ο ένας του άλλου, όλοι σκιζόμασταν να είναι όλα καλά όταν έπρεπε για να αποκομίζουμε τα ανταποδοτικά οφέλη της προσφοράς μας. Και το σύστημα δούλευε κυρίες και κύριοι. Γιατί ακόμα κι αν παρουσιαζόταν μία μειοψηφία λαμόγιων όπου ακόμα κι υπό τέτοιες συνθήκες προσπαθούσαν να ευνοηθούν τους βάζαμε στη θέση τους όλοι οι υπόλοιποι!!! Αυτό σημαίνει ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ. Ξέρετε όμως τί προϋποθέτει για να δουλέψει αυτό το μοντέλο;;; Να το πονάς το σχολείο!!! Και τώρα έχει φτάσει η στιγμή που όλοι πονάμε!!! Ας διοχετεύσουμε λοιπόν την αγάπη μας, όπως το κάνουμε και στις πραγματικές μας ζωές, στο σπίτι μας!!! Μας αφορά! Τί θα κάνουν; Θα σταματήσουν τη μισθοδοσία μας; Θα μας απολύσουν; Θα μας διώξουν ποινικά; Θα μας στείλουν την αστυνομία; Μολών λαβέ! Όπως στη ταινία "Ο Τελευταίος Σαμουράι", ας έρθουν αυτοί σε μας. Πού θα πρωτοπάνε; Εμείς θα είμαστε κανονικά στη δουλειά μας και θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε. Ούτε απεργία, ούτε κατάληψη, κυρίες και κύριοι. ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ. Το θέατρο του παραλόγου που παίζουν θέλει αντίστοιχες ανατροπές, όπως υπάρχει ο ανορθόδοξος πόλεμος των ειδικών δυνάμεων ικανός να πλήξει και τον πιο ισχυρό εχθρό. Ιστορικά και μόνο αν το δείτε, το κεφάλι έκοβαν κάθε φορά όταν ήθελαν να πάψει η εξάπλωση της "αναρχίας". Ας αντιστρέψουμε τους ρόλους. Ας γίνουμε εμείς η "λερναία ύδρα". Κάθε σχολείο και κεφάλι. Πόσα θα κόψουν; Και να το είμαστε πολλοί στην πράξη, εκεί στις επάλξεις που είμαστε ταγμένοι. Να η περιφρούρηση, φυλάσσοντας τον χώρο του ΣΠΙΤΙΟΥ μας. Να η ομοψυχία κι η ολομέλεια-αλληλεγγύη των κλάδων, προσωποποιημένη πλέον για τον διπλανό μας που εργάζεται στο ίδιο σχολείο. Όπως τώρα απεργήσαμε γι' αυτούς που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα (κι όχι μόνο), ας παλέψουμε για το ΣΧΟΛΕΙΟ μας. Ο μικρός πυρήνας του Συλλόγου των Διδασκόντων ας γίνει η εστία μας. Όπως μιλάμε μεταξύ μας και ρωτάμε ο ένας τον άλλον, εσύ τί θα κάνεις, θα κάνεις απεργία, ας πούμε πάμε μαζί να κάνουμε μάθημα, φίλε. Το διαίρει και βασίλευέ τους, να τους το επιστρέψουμε πίσω, αγνοώντας τους πλέον εμείς, όπως αδιαφορούν αυτοί για μας. Αυτό να πούμε ο καθένας αύριο στο σχολείο του, όταν βρεθούμε πάλι όλοι μαζί. Ας κάνουμε ισχυρούς τους εαυτούς μας και στο τέλος πάντα το καλό νικάει. Αυτά, κυρίες και κύριοι. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Η ώρα της κρίσεως έφτασε! Όλα γίνονται με καλή καρδιά και θέληση!  ;)

Αντίλογος: Λευκή απεργία λοιπόν! Ο Σύλλογος αποφασίζει για το ωρολόγιο και την εφαρμογή του. Όλοι αύριο στις τοπικές ΕΛΜΕ να θέσουμε την πρόταση αυτή!

Εγώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

Αντίλογος: Ναι εντάξει, μην το παίρνεις κυριολεκτικά! Εφαρμόζουμε το ωράριο, είμαστε εκεί, μαζί με τα παιδιά, αλλά δεν εφαρμόζουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα ή ό,τι άλλο ζητηθεί από πάνω... φτιάχνουμε μαζί με τα παιδιά το δικό μας "ωρολόγιο"! Εγώ τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω και φαντάζομαι ότι είναι εφικτό. Μια ερώτηση όμως: οι διευθυντές γιατί πιστεύεις ότι θα παραιτηθούν?

Εγώ: Γιατί πρέπει! Καταργούμε τους ενδιάμεσους, απεμπλέκονται από νομικές φοβίες, δείχνουν συμπαράσταση στους κοινούς θνητούς, εξισωνόμαστε ως εκπαιδευτικοί υπό το Σύλλογο Διδασκόντων, λειτουργούμε για το Σχολείο, όχι για τους άνωθεν, αρνούμαστε να απαντήσουμε σε έγγραφα, να καταγράψουμε στο survey κτλ συλλογικά-ενωμένοι-συνυπεύθυνα, μοιραζόμενοι τα καλά και τα άσχημα. Όπως το ίδιο πρέπει να κάνουν κι οι αιρετοί κι όλοι οι συνάδελφοι σε όλα τα επίπεδα διοίκησης. Τους αποσυντονίζουμε από μέσα, αγνοώντας τους! Ας έρθουν αυτοί σε μας, χωρίς μεσάζοντες! Κόβουμε κάθε γέφυρα επικοινωνίας!

Αντίλογος: Ναι, σε όλα! Συμφωνούμε, όμως επιμένω, από τους δευθυντές των σχολείων που γνωρίζεις, πόσοι θα έκαναν αυτή την κίνηση? Χωρίς την παραίτησή τους, δεν είμαι σίγουρη για το τι μπορεί να γίνει! Πάντως, κι εγώ άλλον δρόμο δεν βλέπω, οι περισσότεροι συνάδελφοι λένε ότι δεν αντέχουν οικονομικά μια συνέχεια αυτής της απεργίας, με αυτή τη μορφή.

Εγώ: Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι είναι θνητοί, κι είμαστε το ίδιο, απλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί. Το ότι βρίσκονται σε κάποια θέση ευθύνης είναι θέμα χρονικής συγκυρίας-σύμπτωσης. Στο σχολείο μου, η προηγούμενη δντρια είναι τώρα απλή συνάδελφος. Ο τωρινός δντής μουρμουράει ότι κανείς δεν θα θέλει να ξαναβάλει για Δντής υπό τέτοιες συνθήκες. Ευκαιρία λοιπόν να αποδείξουν στους εαυτούς τους ότι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους αυτή τη κρίσιμη στιγμή υπέρ των συναδέλφων τους, χωρίς να κρύβονται πίσω από το επίδομα και τη θέση ευθύνης τους. Είμαστε όλοι το ίδιο και βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Την ευθύνη πλέον την αναλαμβάνει ο Σύλλογος Διδασκόντων. Ας μας πάνε όλους μαζί μέσα! Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Το παν είναι να είμαστε ΕΝΑ!

Νίκος Αδαμόπουλος

Παράθεση από: odyssevax στις 18 Σεπ 2013, 05:22:07 ΜΜ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ
...

Τα παραπάνω θα ήταν εφικτά αν εφαρμόζονταν παντού στην κοινωνία... οπότε το ζήτημα πάει αλλού!

Αν μιλάμε για το χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης μονάχα, τότε ΝΑΙ, το 1ο πράγμα που θα γινόταν θα ήταν να κοπεί η μισθοδοσία σε κάποιους που το υπουργείο θα χαρακτήριζε "απολυμένους". Τι θα γινόταν μετά; Για να ήταν εφικτή στη συνέχεια η πρότασή σου θα έπρεπε να γίνουν τα εξής:
α) Όντως να παραιτηθούν όλοι όσοι έχουν θέση ευθύνης (Δ/ντές, κλπ)
β) Όλοι όσοι από το σύλλογο (συλλόγους) συνεχίζουν να μισθοδοτούνται θα πρέπει να καταθέτουν το μισθό τους σε ένα κοινό ταμείο από το οποίο στη συνέχεια θα πληρώνονταν όλοι εξίσου, και οι "υπηρετούντες" και οι "απολυμένοι". Το ίδιο βέβαια θα πρέπει γίνει και αργότερα όταν οι "υπηρετούντες" συνταξιοδοτηθούν (λέμε τώρα! το αντιλαμβάνομαι ότι η φαντασία μου δεν έχει όρια!): να μοιράζονται τη σύνταξή τους με τους υπόλοιπους.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι με τις υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και το α) και το β) είναι απλώς ανεφάρμοστα...
Τι να κάνουμε, μόνο στα παραμύθια στο τέλος ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

odyssevax

Το πιο ωραίο παραμύθι του κόσμου το είπε ένας που τον έλεγαν Χριστό και μιλούσε για την ύψιστη μορφή Αγάπης, αυτή της ανιδιοτέλειας και της αυτοθυσίας. Ήταν τόσο ... θεϊκό, που στο τέλος (όπως το είχε εξαρχής σχεδιάσει) άφησε ( ; ) να τον σταυρώσουν!!! Έχει κι άλλα θαύματα μέσα του αυτό το παραμύθι, αλλά προϋποθέτει πίστη!

Keep walking, Νίκο!

Υ.Γ. Όχι τπτ άλλο έχεις το ονοματεπώνυμο του αγαπημένου μου φιλολόγου στη Γ' Γυμνασίου, που μού έμαθε τον Νίκο Παπάζογλου, κι εκτιμώ τη δράση σου στο Στέκι κι όχι μόνο, μιας και παρακολουθώ πάντα διακριτικά τις εξελίξεις!  ;)

odyssevax

Απαντήσεις άλλων:

1) Το παράδειγμα της Δ/νσης Π.Ε. Α Αθήνας που παραιτήθηκε η Διευθύντρια και κανείς δεν αναλάμβανε να την αναπληρώσει είναι πρόσφατο. Χρειάζεται και άλλους μιμητές. Μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των στελεχών της Διοίκησης σε θέσεις ευθύνης δεν είναι απλοί συνάδελφοι: Υπήρξαν συνδικαλιστές με την ψήφο των εκπαιδευτικών που έργο τους ήταν η προστασία των συναδέλφων από τις αυθαιρεσίες της Προϊσταμένης Αρχής.

2) συνάδελφε χαίρομαι και υποκλίνομαι για την πρότασή σου και μόνο. μπορείς να μας πεις τι ποσοστό αποδοχής είδες στο δικό σου σχολείο; έστω θεωρητικά.... επίσης να παραθέσω με την ευκαιρία κάτι καθόλου άσχετο
http://www.ted.com/talks/derek_sivers_how_to_start_a_movement.html

Απαντήσεις δικές μου:

Ας πάρουμε επιτέλους τις τύχες των ζωών μας στα χέρια μας. Δεν υπάρχει μάννα εξ ουρανού, ούτε από μηχανής θεός. Συν Αθηνά και χείρα κίνει, λέει το ρητό. Ο μόνος συνδετικός μας κρίκος με το κράτος (που τυχαίνει να είμαστε εμείς, ω τι οξύμωρο) είναι η δεκαπενθήμερη κατάθεση στον αριθμό λογαριασμού τραπέζης μας του μισθού μας. Των χρημάτων που έχουμε συμφωνήσει δλδ από κοινού με όλους τους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας (συμπεριλαμβανομένου κι εμάς) ως αμοιβή για τις υπηρεσίες που παρέχουμε στα παιδιά όλων μας (αυτό σημαίνει δημόσια). Και λέγεται δωρεάν παιδεία, γιατί λειτουργεί σε ανταποδοτική βάση, όπως τα συνεργατικά ταμιευτήρια κι οι συνεταιρισμοί των αγροτών. Αν θέλουν οι χειριστές του δημόσιου χρήματος να μας τιμωρήσουν με στάση πληρωμών (ή/& ακόμα δεσμεύσεις καταθέσεων) για την ανταρσία μας, χάρισμά τους, κυρίες και κύριοι. Εμείς θα συνεχίσουμε να επιτελούμε το λειτούργημά μας. Και ξέρετε κάτι; Θα μας το δώσουν πίσω τα ίδια τα παιδιά κι οι γονείς τους το καλό, γιατί είναι κύκλος και γυρίζει. Ας βγάλουμε λοιπόν τους περιττούς από την εξίσωση κι ως δια μαγείας το σύστημα θα δουλέψει από μόνο του!

Πιθανολογώ ότι το ποσοστό αποδοχής-ανταπόκρισης θα είναι μηδαμινό! χαχαχαχαχα Keep walking!

Απάντηση με προσωπικό μήνυμα, στο Στέκι:

" ... Μήπως με την ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ επέρχεται πιο γρήγορα η ΕΝΤΡΟΠΙΑ γιατί σιγά σιγά όλοι θα αρχίσουν να κοιτάνε την πάρτη τους; Λέω μήπως. ..."

Απάντηση δική μου:

(α' μέρος)

Η εντροπία του συστήματος είναι εγγενής, όπως η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα.

Στην Α' Γυμνασίου είχα βάλει υποψηφιότητα για το 5μελές του τμήματός μου. Ως καλός μαθητής βγήκα πρόεδρος. Πολύ σύντομα διέκρινα την ασυνεννοησία και από τότε δεν ξανάβαλα. Στη Γ' Λυκείου σκεπτόμενος ότι αφήνοντας τους άχρηστους θα χάναμε την 5ήμερη, ξανάβαλα θέτοντας όρους-προϋποθέσεις. Είπα στους συμμαθητές μου ότι αν εκλεγώ θέλω να είμαι πρόεδρος για να ασχοληθώ ενεργά με την διοργάνωση της εκδρομής. Άλλο που δεν ήθελαν ένα κορόιδο να τρέχει. Όντως βγήκα πρόεδρος και παίρνοντας μαζί μου κάποια κορίτσια πήγα στην Ερμού στα ταξιδιωτικά γραφεία να πάρω προσφορές, χάνοντας μία ολόκληρη μέρα από την μελέτη μου για τις Πανελλαδικές. Μιλούσα-διαπραγματευόμουν εγώ με τους πράκτορες ως πιο ώριμος για την ηλικία μου. Συγκέντρωσα τις προσφορές και μάζεψα και τα 3 τμήματα (90 παιδιά) της Γ' σε μία αίθουσα να ψηφίσουμε την συμφερότερη πρόταση. Έκανα την εισήγησή μου, παραθέτοντας όλα τα υπέρ και κατά, και στο τέλος υπέδειξα την προσωπική μου προτίμηση. Πετάχτηκε τότε μία διαμάντω (όπως τις λέει ο πατέρας μου-τωρινή ιδιοκτήτρια τοπικής αλυσίδας ρούχων, από τη "δραστήρια" μαμά κληρονομηθέντα) και λέει, α εγώ δεν πάω με καράβι. Πετάγεται μία άλλη και λέει, α εγώ θέλω να έχει πισίνα το ξενοδοχείο. Απαντώ κι εγώ, παιδιά αν θέλετε μεταξωτούς κώλους σε επιδέξια βρακιά (το ανάποδο είναι), πρέπει να κινηθούμε αναλόγως, να οργανώσουμε λαχειοφόρο, να πουλήσουμε ημερολόγια, να οργανώσουμε χοροεσπερίδες, γιατί αλλιώς είναι πολύ υψηλό το κατά κεφαλήν κόστος συμμετοχής, κι ανάμεσά μας υπάρχουν και φτωχότερα παιδιά (κι εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τον συμμαθητή μου από το δημοτικό, κομμουνιστικών πεποιθήσεων, που ενήλικας όντας έμπλεξε με το χρηματιστήριο και παρεξηγήθηκε όταν παρατήρησα ότι ίσως δεν θα έπρεπε-για να δεις-ηξέρα λοιπόν την οικονομική τους οικογενειακή κατάσταση παιδιόθεν) που δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν κι είναι κρίμα να στερηθούν το όνειρο τόσων χρόνων στο σχολείο που όλοι περιμένουμε τελευταίο έτος. Είχα την ψευδαίσθηση βλέπεις ότι ο κοινός στόχος θα μας συνάσπιζε. Έτρεφα φρούδες ελπίδες. Μόλις είδα τη διάσταση των απόψεων και το επερχόμενο μπάχαλο, τους τα πέταξα στη μούρη και τους είπα να μου τρυπήσουν τη μύτη αν πήγαινα μαζί τους. Κάποια επιδέξια λαμόγια που καιροφυλαχτούσαν πήραν τους φακέλους με τις προσφορές, διοργάνωσαν χοροεσπερίδα (τα έσοδα της οποίας τα ήπιαν μεταξύ τους-υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι και τωρινοί καταστηματάρχες κάποιοι από αυτούς) και στο τέλος (για τις μίζες) έφεραν τους πράκτορες στο σχολείο, οι οποίοι πιάστηκαν στα χέρια κιόλας. Ξέρεις πού πήγαμε τελικά; Εκεί που είχα προτείνει εγώ εξαρχής! Πήγα κι εγώ, μετά από παρακάλια των 3 γυναικών συνοδών, οι 2 εξ αυτών αναπληρώτριες, η μία έκανε Ιστορία κορμού κι ήθελε το βοσκό-σκυλί κοντά τους για να τους βοηθά στον έλεγχο της μάζας, οι οποίες βρέθηκαν μετά από ψευτοκατάληψη για την οποία είχα προειδοποιήσει διαπραγματευτικά-προληπτικά το σύλλογο των καθηγητών, και μία νεοδιόριστη μαθηματικός τότε, νυν συνάδελφος τώρα, άπειρη όντας είχε ενοχληθεί ότι τους απειλώ, ο έμπειρος συνταξιούχος πλέον ταβλαδόρος πια μαθηματικός όμως την είχε βάλει στη θέση της λέγοντας ότι καλώς έκανα και τους ενημέρωνα για να μην ταράξουν τις σχέσεις τους με τους μαθητές.

(β' μέρος)

Από τότε δεν ξανασχολήθηκα ποτέ με τα κοινά. Ξέρω πολύ καλά τί θα πει εντροπία. Κι ούτε τώρα τρέφω αυταπάτες. Είναι πολύ καλό για να γίνει αληθινό. Το ΄χουμε αυτό οι Υδροχόοι. Ακόμα και τον Χριστό που δίδαξε την ύψιστη έννοια της Αγάπης, τον σταύρωσαν.

Είμαι ρεαλιστής, προσπαθώ να μην ονειροβατώ ως άλλος αιθεροβάμων Βελλεροφόντης κυνηγώντας τη Χίμαιρα, ούτε να μάχομαι ανεμόμυλους ως Δον Κιχώτης. Προτιμώ την ιστορία του Ρομπέν των Δασών, και μου αρέσει η ατάκα του Γκόρντον για τον Batman στο τέλος του Σκοτεινού Ιππότη, "γιατί μπορεί"!

Έτσι λοιπόν μιλάω. Περισσότερο γιατί έχω κουραστεί με την απουσία μας να έχουμε παραχωρήσει το έδαφος στους φελλούς και στα σκατά να επιπλέουν.

Αφορμώμενος από τη ταινία "Ένας υπέροχος άνθρωπος" με τον Ράσελ Κρόου ως Τζον Νας και τη θεωρία παιγνίων βρήκα μια παρουσίαση που στο τέλος είχε το απόφθεγμα ενός φιλοσόφου του 18ου αιώνα. Εν συντομία έλεγε, κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό και θα γυρίσει πίσω σε σένα. Το ίδιο δίδαξε κι ο Χριστός, κι όπως πληροφορήθηκα πολύ πρόσφατα αυτό που πίστευα πάντα αποτελεί τον χρυσό κανόνα της ανθρωπότητας (και της ανθρωπιάς κατ' επέκταση, πάω παραπέρα εγώ), που λέει: "Μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θες να σου κάνουν!" Επειδή με χαρακτηρίζει κι ενσυναίσθηση, η άλλη όψη της οποίας, στη δική μου κοσμοθεωρία, είναι η ομοιοπαθητική, πάω παραπέρα και λέω: "Κάνε στους άλλους ό,τι θες να σου κάνουν." ή ισοδύναμα "Κάνε στους άλλους αυτό που σου έκαναν και δεν σου άρεσε, ώστε να δουν ότι δεν τους αρέσει κι αυτών όταν τους το κάνουν, για να καταλάβουν, μπαίνοντας στη θέση σου, ότι δεν έπρεπε να το κάνουν εξαρχής, μπας και διορθωθούν".

Είμαστε όλοι θνητοί άνθρωποι, κι έχουμε κοινά χαρακτηριστικά, όπως και στις υπερκλάσεις του αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι όλα είναι στο μυαλό, μια ιδέα, ακόμα κι ο φόβος που δεν πρέπει να μας διακατέχει. Για να τον υπερνικήσουμε χρειαζόμαστε πληροφορία που να μπορεί να μετασχηματιστεί σε γνώση, άρα σε δύναμη (θυμάσαι; Ισχύς δια της γνώσεως)

Και τέλος, η θεϊκή διάσταση του εγκεφάλου μας έγκειται στο να καταλάβουμε ότι η ακόμα μεγαλύτερη ισχύς της συνέργειας (το αξίωμα της οποίας λέει 1 + 1 = 3) προέρχεται από την ένωση!

Keep walking!

Υ.Γ. Mε αφορμή το http://www.minedu.gov.gr/grafeio-typoy-kai-dimosion-sxeseon-main/deltia-typoy-main/10134-18-09-13-dt.html

Συνεχίζουν τον χαβά τους, με δελτία τύπου να μας παραμυθιάζουν, μας πετάνε το τυράκι και τσιμπάμε σαν χάνοι! Δεν μας λέει όμως με τί καθεστώς εργασίας ... Ως ωρομισθίους, έστω και κατά προτεραιότητα ...;;; Και γιατί δεν έχουν κάνει το ίδιο με τους βρεφονηπιοκόμους-νοσηλευτές που περιμένει η Γ' τάξη των ΕΠΑΛ;;; (Μην θυμίσω το φιάσκο της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου που ακόμα εκκρεμεί!) Δεν είναι τυχαίο που βγαίνει τώρα αυτό, για να κατευναστούν κάποια πνεύματα. Το παιχνίδι καλά κρατεί! Ας αλλάξουμε τους όρους κι ας το φέρουμε στην έδρα μας, κυρίες και κύριοι! Στα σχολεία μας! Ελάτε να τα πάρετε κε υπουργέ. Δεν τα θέλουμε τα λεφτά σας. Όπως σας τα πετάξαμε στα μούτρα με την απεργία, έτσι θα το κάνουμε κι αν χρειαστεί και μέσα από τα σχολεία! Επιτελούμε λειτούργημα και δεν χρειαζόμαστε την ελεημοσύνη σας. ΥΓΕΙΑ και ΠΑΙΔΕΙΑ είναι οι πυλώνες της κοινωνίας. Δεν σας φοβόμαστε!

itt

Κάνε ένα edit με παραγραφοποίηση βρε άνθρωπε να καταφέρουμε να διαβάσουμε αυτό που έγραψες...

odyssevax

Συναδέλφισσα στο fb έγραψε:

Γιατί πενθήμερες;
Γιατί καλέσαμε τον κόσμο σε έναν αγώνα και όχι σε κάποιας μορφής συμβολική διαμαρτυρία ή έκφρασης τους θυμού και της αγανάκτισής του. Αν θέλαμε απλά να διαμαρτυρηθούμε μπορούσαμε να προτείνουμε μια 24-ωρη, δεν υπήρχε λόγος να χάσουμε 5 μεροκάματα για λόγους συμβολικούς
Τι προσδοκούσαμε;
Συμμετοχή. Την είχαμε; Νομίζω μεγαλύτερη κι απ' όση μπορούσαμε να φανταστούμε.
Αποδοχή από την κοινωνία. Την είχαμε; Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ο κόσμος μας κοιτάζει και μας χαμογελά. Μοιράζεις χαρτιά σε μια πλατεία κι οι άνθρωποι τα παίρνουν και σου εύχονται κουράγιο. Μπαίνεις στο ταξί κι ο ταξιτζής σου λέει τα ίδια. Συμμετέχεις στη μοτοπορεία και βλέπεις στα πεζοδρόμια χαμόγελα συμπάθειας. Περπατάς στη γειτονιά σου και κάποιοι σε χαιρετούν και εκφράζουν τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή τους και μια προσδοκία. Δεν θα πω ότι η κοινωνία σύσσωμη είναι στα κεραμίδια να βγει στους δρόμους μαζί μας. Για πρώτη φορά όμως τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι έχουμε το σεβασμό των ανθρώπων.
Γιατί αυτό;
Μα ακριβώς γιατί για πρώτη φορά δείξαμε αποφασισμένοι να δώσουμε έναν αγώνα με κόστος βαρύ, να κάνουμε πέρα τη μιζέρια και τα συντεχνιακά μας και να μιλήσουμε για πράγματα που αφορούν όλη την κοινωνία. Και βέβαια γιατί δεν υπάρχει κανένας σ' αυτή τη χώρα που να μην είναι βαθιά προβληματισμένος ή ακόμα και στα όρια της απόγνωσης.
Θα ήταν εύκολο;
Αν κάποιος πίστεψε ότι τα πρώτα μεγάλα ποσοστά έκριναν και τη συνέχεια κι ότι θα συνεχίζαμε έτσι απλά ή ότι άμεσα θα είχαμε την κοινωνία στο πόδι, νομίζω έκανε λάθος. Τα μέτωπα χτίζονται με κόπο και προσπάθεια. Κι όταν μιλάω για μέτωπα δεν εννοώ μόνο ομοσπονδίες και σωματεία. Το μέτωπο που πρέπει να χτίσουμε είναι στον κόσμο. Να τον πείσουμε να μπει ενεργά και να αναλάβει το μερίδιο συμμετοχής που του ανήκει. Μέτωπο δεν σημαίνει να κατέβουν 10 μαθητές στην πορεία. Μέτωπο σημαίνει να κατέβουν συλλογικά και οργανωμένα με το πανό τους. Το ίδιο και για τους γονείς. Υπήρξαν τέτοια στοιχεία. Πρέπει να ενταθούν.
Να «υποκινήσουμε» τους μαθητές για καταλήψεις;
Οι μαθητές θα κάνουν αυτό που νομίζουν. Εμείς πρέπει να τους καλούμε σε αγώνα και συμπαράταξη. Αν ένα σχολείο έχει απεργία, οι μαθητές δεν έχουν μάθημα και μπορούν να κατέβουν οργανωμένα στην πορεία, να βγούν οργανωμένα στη γειτονιά, να μπουν ενεργά στην υπόθεση. Το αν θα κάνουν κατάληψη ή όχι είναι δική τους δουλειά. Ολίγο μας νοιάζει αν ένα σχολείο καταληφθεί ή όχι εάν οι μαθητές του είναι στο δρόμο με πορείες στη γειτονιά, συνθήματα και πανό.
Αυτή η απεργία μοιάζει με τις άλλες;
Σε τίποτα. Το βασικό της χαρακτηριστικό ήταν η ενεργή συμμετοχή των απεργών σε δράσεις. Έγιναν απεργιακές επιτροπές, πραγματοποιήθηκαν δράσεις στις γειτονιές, υπήρχε κόσμος έξω από τα σχολεία κάθε πρωί.
Πέφτουν ραγδαία τα ποσοστά;
Σε κάποιες περιοχές δεν πέφτουν. Αλλού ναι. Αλλού λίγο.
Συμμετέχει ο κόσμος ενεργά στις πορείες;
Από το καλοκαίρι κιόλας, οι πορείες μας είναι μαζικές. Οι τελευταίες δύο που κάναμε, οι απεργιακές ήταν απίστευτες και σε μαζικότητα και σε παλμό. Βρήκαμε νέους τρόπους να εκφραστούμε, αφήσαμε τους εαυτούς μα να βγουν λίγο έξω από τα συνηθισμένα στερεότυπα. Νιώσαμε ένα βαθμό ελευθερίας
Υπάρχει γκρίνια;
Η γκρίνια κι η μιζέρια του κλάδου αυτού , τουλάχιστον για μένα προσωπικά, δεν έχει σταματημό. Πιο γκρινιάρης πεθαίνεις.
Το οικονομικό είναι πρόβλημα;
Φυσικά. Ποιος θα το αρνηθεί. Κάθε αγώνας έχει κόστος και σπάνια εγγυήσεις. Όμως το κόστος των απολύσεων και μόνο νομίζω το υπερβαίνει. Η ΟΛΜΕ δημιούργησε απεργιακό ταμείο. Θα έχουμε κάποια στήριξη από κει και θα ζητήσουμε και οικονομική στήριξη από όπου μπορούμε. Θα ληφθεί μέριμνα για τους απεργούς συναδέλφους που βρίσκονται σε ιδιαίτερη δυσκολία, ζευγάρια απεργών κλπ. Προσοχή όμως: αν κάποιος νομίζει ότι θα απεργεί και κάποιος θα του πληρώνει το μεροκάματο, είναι μακριά νυχτωμένος. Αγώνα έχουμε όχι πληρωμένες διακοπές. Γιατί ακούγονται και τέτοια.
Συμπέρασμα;
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ούτε για σκέψη οπισθοχώρησης, τουλάχιστον για την επόμενη βδομάδα. Βήμα βήμα προχωράμε. Εκτιμάμε και κάνουμε. Είχαμε μια σπάνια ευκαιρία να κερδίσουμε τη συμπάθεια και το σεβασμό της κοινωνίας. Αν κάνουμε πίσω με την πρώτη δυσκολία, αν επικαλεστούμε μίζερα την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε οικονομικά σε μια περίοδο που πάνω από τη μισή Ελλάδα ζει με λιγότερα από τα μισά του μισθού μας, με 1.500.000 άνεργους και με απολύσεις στον ίδιο μας τον κλάδο, αν σκύψουμε το κεφάλι κι αφήσουμε τους μαθητές μας έρμαια στο εξεταστικό κάτεργο, στις συνεχείς περικοπές και υποβαθμίσεις του δημόσιου σχολείου, βορά στην μαθητεία που διαφημίζει ο Κεδίκογλου θα εισπράξουμε την περιφρόνηση της κοινωνίας ίσως για πάντα αυτή τη φορά.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να συνεχίσουμε να βγαίνουμε στις γειτονιές, να μαζευόμαστε έξω από τα σχολεία, να καλέσουμε ακόμα περισσότερους συναδέλφους, γονείς, μαθητές, φορείς να συμμετέχουν στις απεργιακές επιτροπές. Παίρνουμε ντουντούκες, φτιάχνουμε χαρτόνια, στήνουμε προτζέκτορες στις πλατείες, δείχνουμε τα βίντεο που φτιάξαμε, οργανώνουμε μοτοπορείες, είμαστε συνεχώς ορατοί ενάντια στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Μόλις πάρουμε τα κουπόνια χτυπάμε τις πόρτες των ανθρώπων. Μπαίνουμε στα μαγαζιά, πάμε στις λαϊκές, στις εκκλησίες, παντού. Εξηγούμε. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Αγώνα κάνουμε και ζητάμε την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη των ανθρώπων.

odyssevax

Συνάδελφος στη λίστα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της ΠΕΚΑΠ, έγραψε:

Για τα παραδείγματα αυτοδιαχείρισης ... (πάντα υπάρχει μια  υπερκείμενη δομή που πληρώνει και φροντίζει τα βασικά).  Τα μόνα σύγχρονα παραδείγματα αυτοδιαχείρισης που γνωρίζω είναι τα κιμπούτς των Ισραηλιτών ....

odyssevax

Δικές μου παραθέσεις:
-------------------------

Αγώνας: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82

Ολυμπιακοί Αγώνες: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82

Μαραθώνιος (τον έχω τρέξει): http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82

Ελληνική "Επανάσταση" του 1821 (κανείς από μας δεν ήταν γεννημένος τότε): http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_1821

Κιμπούτς:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%82

http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%82

Τα αιτήματα της απεργίας της ΟΛΜΕ: http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=5915

Οι πρωτοβουλίες της ΟΛΜΕ: http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=6040

---------------------------------
Η δική μου αντί-πρόταση:

Μπορούμε να δηλώσουμε ταυτόχρονα όλοι μαζί οι εκπαιδευτικοί ομαδική παραίτηση! (Πως τραβάγαμε τα καζανάκια όλοι μαζί στο ξενοδοχείο της 5ήμερης, ένα τέτοιο πράμα)  :P

http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%AC

Και σοβαρά (ως προς την υπερκείμενη δομή):

http://en.wikipedia.org/wiki/Top-down_and_bottom-up_design (συγνώμη για τα Αγγλικά)

Τέλος: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC

Υ.Γ.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CE%B1

http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CE%B1

Keep walking!

odyssevax

Υ.Γ.2

Ένας μικρός χάρτης εννοιών:

Αγώνας: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82

Κινητοποίηση: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7

Δράση: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7

Συμμετέχω: http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AD%CF%87%CF%89

Θυσία: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1

Μάχη: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7

Σύγκρουση: http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7

Αναμέτρηση: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7

Πόλεμος: http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82

Μέτωπο: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF

Κράτος: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

Εξουσία: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1

Δημοκρατία: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

http://el.wikiquote.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

Απεργία: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

Γενική Απεργία: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

Λευκή απεργία: http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1

odyssevax

Συναδέλφισσα στο fb έγραψε:

Ωραία αυτά που λες αλλά για πήγαινε να τα πεις στο πρώην σχολείο μου αυτά ( γιατί το νέο δεν το έχω ψυχολογήσει ακόμα) όπου βασιλεύει η αδικαιολόγητη κακία και ζήλεια , το ψάξιμο πως να φορτωθεί ο άλλος δουλειά και να την 'κάνεις', ποιος θα καταφέρει να υποσκάψει το συνάδελφο για να εξασφαλίσει ιδιαίτερα για τον εαυτό του ή κάποιο συγγενικό του καθηγητή, ο κομπλεξισμός για το ποια ειδικότητα είναι υπερεπιστήμονες, για το ποιος είναι ο 'παλιός 'και ποιος ο 'νέος' , για το πως θα φορτώσουμε στους ανυποψίαστους τα δύσκολα τμήματα, άδειες από τη σημαία για τους ευνοούμενους ή με το έτσι θέλω, πρόγραμμα που να βολεύει κάποιους μόνο, ζήλεια για τον τρόπο που καταφέρνει να κάνει κάποιος ωραίο μάθημα και άλλες αμέτρητες κακίες που έχω ζήσει όσα χρόνια διδάσκω. Η πρότασή σου μου θυμίζει τις ευχές των φιναλίστ των καλλιστείων για παγκόσμια ειρήνη. Ωραίο αλλά ανέφικτο. Για κάποιο λόγο δημιουργήθηκε στην κοινωνία μας το μοντέλο του προϊσταμένου , όχι τυχαία. Γιατί πρέπει να βάλει σε σειρά το μακρύ και το κοντό του καθενός και μερικές φορές να το επιβάλλει κιόλας γιατί δεν υπάρχει συνεννόηση με τίποτα.

Δική μου απάντηση:

Και πώς διορθώνονται όλα αυτά που αναφέρεις; Με το κουκούλωμα της μαζικής συμμετοχής στην απεργία που όταν τελειώσει θα συνεχιστούν; Ή θα κάνουμε πράξη το ανέκδοτο με το γρύλο χωρίς καν να έχουμε προσπαθήσει το διαφορετικό και προεξοφλώντας την αποτυχία του; Στη ρίζα όλων είναι η ανθρώπινη φύση. Τώρα δίνουμε έναν επικοινωνιακό αγώνα να καταστήσουμε συμμέτοχη τη κοινωνία στα αιτήματά μας με απώτερο στόχο την ανατροπή του τρέχοντος καθεστώτος και (πρόσεχε) την επιστροφή στα κεκτημένα. Ποια αλλαγή θα έχουμε πετύχει στους εαυτούς μας; Ξέρεις γιατί δημιουργήθηκε το μοντέλο του προϊσταμένου; Γιατί όλοι θέλουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται να προασπίσουν το ατομικό τους συμφέρον, αφήνοντας τον άλλον όμως να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Συμφωνώ για το μακρύ και το κοντό του καθενός και την ασυνεννοησία. Πώς εξηγείς όμως τη μαζική συμμετοχή στην απεργία; Μήπως τελικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί εναλλακτικά αυτή η δυναμική και να πάρει άλλη κατεύθυνση η κοινή συνισταμένη; Ίσως τότε η ευχή πιάσει. Είμαστε διατεθειμένοι να το μάθουμε ...;;; Γιατί θέλει το χρόνο του ο σπόρος!

Ανταπάντηση:

Το σωστό μοντέλο προϊσταμένου δε βγήκε για να αποποιηθούμε ευθύνες αλλά επειδή κάποιος είναι πιο ικανός να αναλάβει τις ευθύνες και την οργάνωση από κάποιους άλλους ... τώρα για το πως έχει εκφυλιστεί αυτό είναι άλλο θέμα. Άξιους οργανωτές χρειαζόμαστε και όχι οχλοκρατία. Το να πεις ένα ναι ή ένα όχι στην απεργία είναι εύκολο. το να οργανωθούν 100 πράγματα όμως πιστεύοντας στην καλή διάθεση και το αίσθημα δικαίου που ελπίζουμε να έχει ο καθένας μέσα του, το θεωρώ ανέφικτο.

Ανταπάντηση:

Έτσι είναι ο δρόμος της Αρετής, δύσκολος! :) Keep walking.

odyssevax



odyssevax

ΟΛΤΕΕ: Την 1η εβδομάδα κάθε μήνα από μία πενθήμερη!

ΟΛΜΕ: http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=6097


odyssevax