Προβληματισμοί (Σημεία των καιρών;)

Ξεκίνησε από Χ.Μοτσενίγος, 17 Μαρ 2011, 03:10:32 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

Χ.Μοτσενίγος

Βλέπω με λύπη μου ότι τελευταία στο στέκι έχει δημιουργηθεί ένα περίεργο κλίμα από κάποιους συναδέλφους οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους καλύτερους από τους άλλους και σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα με περισσή παρρησία.

Για παράδειγμα χτες με το που διατύπωσα, συγκρατημένα, τον εκνευρισμό μου για τα όσα συνέβησαν στο ΠΣΔ, βγήκαν διάφοροι και διάφορες να καπηλευτούν τα γραφόμενά μου.

Και όχι δεν απολογούμαι σε κανέναν διότι δεν πρόσβαλλα κανέναν. Απλά εκνευρίστηκα με την όλη κατάσταση. Άνθρωπος είμαι κι εγώ, και στο σχολικό site όπως και στα etwinning όπως και τώρα σε ένα Ιστολόγιο συνεργασίας στο οποίο συμμετέχω έχω επενδύσει και χρόνο και κόπο όπως και σε άλλα πράγματα με τα οποία έχω ασχοληθεί τα 16 χρόνια που είμαι στην εκπαίδευση. Όλα αυτά δεν μου τα επέβαλλε κανείς, δεν πληρώθηκα για τίποτα ούτε το επεδίωξα ποτέ για να λέμε και την αλήθεια. Ότι κάνω, καλά ή στραβά καμωμένο, το κάνω γιατί μ' αρέσει να είμαι δάσκαλος. Επιλογές είχα κι άλλες στον καιρό μου αλλά διάλεξα το δασκαλίκι γιατί τη βρίσκω με αυτό βρε αδερφέ! Δεν δέχομαι λοιπόν τον κάθε "επώνυμο" ή "ανώνυμο" εδώ στο στέκι να βγαίνει και να λέει το κοντό του και το μακρύ του με ύφος δέκα καρδιναλίων και εκατό κομισάριων και να κάθομαι να τον ακούω κουνώντας απλά το κεφάλι.

Επιχειρήματα και απόψεις, ακόμα και απόψεις με τις οποίες συμφωνώ, όταν διατυπώνονται με αλαζονεία και τον αέρα της αυθεντίας ξυπνούν το ένστικτο της αντίδρασης. Είναι νομοτελειακό αυτό τουλάχιστον όσον αφορά στους σκεπτόμενους ανθρώπους.

Συνάδελφοι σας παρακαλώ πάψτε να απευθύνεστε στους υπόλοιπους λες και είμαστε πρόβατα που θέλουμε "καθοδήγηση κι ορμήνια". Είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι και τουλάχιστον εγώ δε δέχομαι να με αντιμετωπίζουν σαν κάτι άλλο και να ερμηνεύουν κατά το δοκούν αυτά τα λίγα που γράφω.

Εδώ μέσα δεν είμαστε για να κάνουμε τη φιγούρα μας ή να δείξουμε πόσο "επαναστάτες του πληκτρολογίου" είμαστε. Ανταλλάσσουμε υλικό και απόψεις αλλά πάνω απ' όλα σεβόμαστε τους συνομιλητές μας. Τώρα τελευταία έχει λείψει αυτό μου φαίνεται.

Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια και να' ναι όλα στο μυαλό μου, εξάλλου "δεν είμαι πια τόσο νέος ώστε να νομίζω πως τα ξέρω όλα"

Δεν ξέρω πείτε και οι υπόλοιποι την άποψή σας, αν θέλετε. Σας ενοχλεί κάτι έστω και λίγο στο "κλίμα" που επικρατεί στο στέκι τώρα τελευταία; Νιώθετε καμιά φορά ότι κάποιοι υποτιμούν τη νοημοσύνη σας και ότι έχει παραγίνει το κακό με τους διάφορους που το παίζουν αγκιτάτορες και "μας βάζουν όλους στη θέση μας";  Είμαι υπερβολικός και υπερευαίσθητος;



ΥΓ Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, τίποτα από τα παραπάνω δεν αφορά τα γραφόμενά σου συνάδελφε Λάμπρο.

Keep Growing

Δυστυχώς Χρήστο, οι περισσότεροι δεν είμαστε καθόλου προνοητικοί.
Όταν πρέπει, δεν αντιδρούμε και όταν αντιδρούμε μας φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό μας.
Αυτή τη διαπίστωση έχω να κάνω γενικά.
Ύστερα είναι και τα διάφορα σύνδρομα "ελιτισμού" και "μοναδικότητας", που "θολώνουν" το ορατό πεδίο.
Ένα έχω να πω σε όλους μας.
Ας πιάσουμε όλοι από ένα κασμά και ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να γκρεμίσουμε το μισοτελειωμένο έκτρωμα που έχει χτιστεί στο χώρο της Ελληνικής παιδείας, αντί να προσβάλουμε (με τεχνητές ακροβασίες).
Στο κάτω κάτω, εχθρός μας δεν είναι ο συνάδελφος ούτε ο συνάνθρωπος. Αλλού πρέπει να στραφούν τα πυρά μας ...
Ο Έρωτας (του Εκπ/κου Πληροφορικού) στ' αλώνια της καλδέρας (του υπνωτισμού).

Λάμπρος Μπουκουβάλας

οι τοποθετήσεις σας με βρίσκουν σύμφωνο.

όσα συμβαίνουν, δεν μας εμποδίζουν να είμαστε οραματιστές, ακόμη και ρομαντικοί!
Και χτίστες, όχι χαλαστάδες!
:)
Λάμπρος Μπουκουβάλας
MSc - MRes

http://blogs.sch.gr/lambrosbouk

Ο Θουκυδίδης  (που τον διαβάζουν οι ξένοι, αλλά όχι εμείς)  έγραφε: «Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας, και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται» (Ι, 20, 3). Οι περισσότεροι δηλαδή αναζητούν αβασάνιστα την αλήθεια και στρέφονται σε ό,τι βρίσκουν έτοιμο. Δεν προβληματίζονται...

Keep Growing

...μα, παράλληλα, στο διπλανό οικόπεδο δουλεύουν ήδη οι "μπετονιέρες", Λάμπρο.  :)
Μετά τον κασμά, πηγαίνουμε για φτυάρι. Μία, μία μας πάει, όπως στο στρατό.  ;D

Ο Έρωτας (του Εκπ/κου Πληροφορικού) στ' αλώνια της καλδέρας (του υπνωτισμού).

iliasthes

Πριν λίγες μέρες σε ένα ιδιωτικό μήνυμα στον Παναγιώτη, είχα γράψει πως ο κλάδος μας μοιάζει σαν ένα υπερωκεάνιο (πχ Τιτανικός) που όλοι καλοπερνούσαμε μέσα και το θεωρούσαμε αβύθιστο. Όλοι ήμασταν ξέγνοιαστοι και δεν μπορούσαμε καν να σκεφτούμε πως πρέπει να προσέχουμε, γιατί ακόμα και τα υπερωκεάνια βυθίζονται.

Το κακό είναι πως όχι μόνο βυθίζονται, αλλά δεν έχουν και σωστικά μέσα για όλους. Εκεί λοιπόν που ήμασταν αμέριμνοι, άλλοι στην αίθουσα χορού, άλλοι στο καζίνο, άλλοι στο εστιατόριο, έγινε το κακό και τώρα λειτουργούμε κάτω από πανικό. Στον πανικό λοιπόν αυτό, ο καθένας προσπαθεί να εξασφαλίσει μια θέση για τον εαυτό του στα σωστικά μέσα και προσαρμόζει ανάλογα τα επιχειρήματα, το δίκαιο, την ηθική, τα κριτήρια αξιολόγησης με μόνο κριτήριο να είναι μέσα σε αυτούς που θα σωθούν.  Αυτή η συμπεριφορά μπορεί με βαριά καρδιά να δικαιολογείται σε μια τέτοια περίσταση, όταν οι αντιδράσεις είναι ενστικτώδεις.

Δεν δικαιολογείται όμως στην περίπτωση μας. Πρώτα από όλα δεν είμαστε καράβι στη μέση του ωκεανού και ακόμα δεν μας χτύπησε το παγόβουνο. Πριν μας χτυπήσει λοιπόν το παγόβουνο δεν μπορεί να μαλώνουμε ποιος θα μπει στα σωστικά μέσα, με ποια κριτήρια, αν θα βάλουμε υπεράριθμους κλπ.

Ο λόγος όμως αυτής της αντίδρασης μας είναι πως οι περισσότεροι είμαστε πρωτοταξίδευτοι. Να το πω με απλά λόγια ο κλάδος μας δεν έχει εμπειρία στο να βάζει αιτήματα και να αγωνίζεται να τα κατακτήσει. Οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές για εμάς, είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε στο δημόσιο. Θα κάνουμε λάθη, μα θα μάθουμε. Θα χάσουμε μάχες ως κλάδος, αλλά θα ωριμάσουμε και θα δυναμώσουμε.

Το πρώτο μάθημα που πρέπει να πάρουμε, είναι πως η ενότητα μας είναι η δύναμη μας ως κλάδος. Αν ψάξουμε να βρούμε τι μας κάνει "καλύτερους" από τους άλλους συναδέλφους, τότε δεν θα μπορέσουμε να πάμε παρακάτω.

Το δεύτερο μάθημα, είναι πως οι στόχοι και οι διεκδικήσεις μας, πρέπει αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα μας, αλλά να ωφελούν και την κοινωνία και να βασίζονται σε κριτήρια, επιστημονικά, παιδαγωγικά και πάντα με σκοπό την πρόοδο της πατρίδας μας και του λαού της. Όχι, γιατί εμείς θα σώσουμε τον κόσμο. Δεν πιστεύω πως με την ηθική και τον ρομαντισμό κινητοποιείς τον κόσμο. Ο κόσμος κινητοποιείται δυστυχώς ή ευτυχώς με το συμφέρον. Αλλά μόνο έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε τα συμφέροντα μας.  Αν δεν αναδείξεις αυτό που κερδίζουν οι άλλοι από σένα, τότε δεν πρόκειται να κερδίσεις κι εσύ τίποτα. Γι' αυτό και πιστεύω πως οι στόχοι μας και οι διεκδικήσεις μας και γι' αυτό το θέμα δεν πρέπει να προσδιορίζονται με ευκαιριακά κριτήρια και πρέπει να επιμείνουμε στο να έχουμε αντικείμενο διδασκαλίας στο Γενικό Λύκειο.

Είμαστε χρήσιμοι ως εκπαιδευτικοί, είναι προς όφελος των μαθητών μας και της πατρίδας μας οι νέοι της να αποκτήσουν και αυτό το λιθαράκι γνώσης που προσφέρει η επιστήμη μας και πρέπει η φωνή μας να μείνει σταθερή σε αυτό ακόμα και αν το υπουργείο μας στείλει στην Καλλιόπη για καψόνι, εξ' αιτίας της άρνησης μας να συμβιβαστούμε. Αυτή η στάση αξιοπρέπειας και ειλικρίνειας είναι η μόνη που κάποια στιγμή μπορεί να δώσει νίκες στον κλάδο μας και να αποκτήσει τη θέση που του αξίζει και στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.

Συνάδελφε Χρήστο, καταλαβαίνω πως μπορεί να ένιωσες, γιατί διαβάζοντας την αντιπαράθεση τις προηγούμενες ημέρες, υπήρξαν και προσωπικές αντεγκλήσεις, και προσβολές ίσως. Απλά προσπάθησε να το δεις πέρα από το προσωπικό ως ένα φαινόμενο δυστυχώς φυσιολογικό να συμβαίνει στα μέλη ενός κλάδου που βρίσκεται στη φάση που βρίσκεται ο κλάδος μας και χωρίς να έχουμε την εμπειρία και την ωριμότητα να το αντιμετωπίσουμε. Προσπάθησε εσύ, αλλά και όλοι μας ξεχωριστά με τη στάση μας, με τη συμπεριφορά μας με τον τρόπο που αντιπαρατεθόμαστε να βοηθάμε στην κατεύθυνση της ενότητας, ακόμα και αν διαφωνούμε, και όχι στην κατεύθυνση της διχόνοιας.

Συγγνώμη αν μακρυγόρησα, αλλά δεν μπορώ διαφορετικά  ;D

Λάμπρος Μπουκουβάλας

Παράθεση από: iliasthes στις 17 Μαρ 2011, 10:40:52 ΜΜ
... ως ένα φαινόμενο δυστυχώς φυσιολογικό να συμβαίνει στα μέλη ενός κλάδου που βρίσκεται στη φάση που βρίσκεται ο κλάδος μας και χωρίς να έχουμε την εμπειρία και την ωριμότητα να το αντιμετωπίσουμε. Συγγνώμη αν μακρυγόρησα, αλλά δεν μπορώ διαφορετικά  ;D

είναι φυσιολογικό; δεν είμαι και πολύ σίγουρος.
Λάμπρος Μπουκουβάλας
MSc - MRes

http://blogs.sch.gr/lambrosbouk

Ο Θουκυδίδης  (που τον διαβάζουν οι ξένοι, αλλά όχι εμείς)  έγραφε: «Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας, και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται» (Ι, 20, 3). Οι περισσότεροι δηλαδή αναζητούν αβασάνιστα την αλήθεια και στρέφονται σε ό,τι βρίσκουν έτοιμο. Δεν προβληματίζονται...

iliasthes

Παράθεση από: Λάμπρος Μπουκουβάλας στις 17 Μαρ 2011, 11:51:19 ΜΜ
είναι φυσιολογικό; δεν είμαι και πολύ σίγουρος.
Είναι φυσιολογικό να μην έχεις εκ των προτέρων τη γνώση και την εμπειρία που αποκτάς από την αντιμετώπιση μιας κατάστασης. Επίσης είναι φυσιολογικό σε έναν κλάδο που περιλαμβάνει χιλιάδες ανθρώπους, να μην ταυτίζεται η προσέγγιση τους σε ένα θέμα.

Keep Growing

Δεν έχεις άδικο Ηλία, όμως υπάρχει ήδη συσσωρευμένη αρκετή γνώση και εμπειρία, η οποία δεν δικαιολογεί τη στάση πάρα πολλών.
Ένα άλλο θέμα είναι η αδιαφορία για τα κοινά. Αυτό δεν παλεύεται ούτε με την εμπειρία ούτε με τη γνώση. Είναι θέμα νοοτροπίας.
Ο Έρωτας (του Εκπ/κου Πληροφορικού) στ' αλώνια της καλδέρας (του υπνωτισμού).

Λάμπρος Μπουκουβάλας

O διαφορετικός τρόπος αντίληψης καθενός σε κάθε κοινό μας θέμα, σε συνδυασμό με το μεγάλο πλήθος εκπαιδευτικών πληροφορικής, είναι μη επιλύσιμο πρόβλημα.
Λάμπρος Μπουκουβάλας
MSc - MRes

http://blogs.sch.gr/lambrosbouk

Ο Θουκυδίδης  (που τον διαβάζουν οι ξένοι, αλλά όχι εμείς)  έγραφε: «Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας, και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται» (Ι, 20, 3). Οι περισσότεροι δηλαδή αναζητούν αβασάνιστα την αλήθεια και στρέφονται σε ό,τι βρίσκουν έτοιμο. Δεν προβληματίζονται...

iliasthes

Παράθεση από: Keep Growing στις 18 Μαρ 2011, 11:14:24 ΠΜ
Δεν έχεις άδικο Ηλία, όμως υπάρχει ήδη συσσωρευμένη αρκετή γνώση και εμπειρία, η οποία δεν δικαιολογεί τη στάση πάρα πολλών.
Ένα άλλο θέμα είναι η αδιαφορία για τα κοινά. Αυτό δεν παλεύεται ούτε με την εμπειρία ούτε με τη γνώση. Είναι θέμα νοοτροπίας.

Ίσως να μην είναι αδιαφορία, αλλά ηττοπάθεια. Δηλαδή εκτίμηση πως δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα. Άρα καθόμαστε σπίτι μας ή απλά διαπραγματευόμαστε το λιγότερο κακό. Σίγουρα όμως δεν αυξάνει η συμμετοχή με τους αφορισμούς και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις.

katrina

Χρήστο, συμφωνώ με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις.
Διακρίνω όμως και μια υπερευαισθησία, την οποία (εγώ προσωπικά) επίσης καταλαβαίνω. Θα έλεγα δε, ότι το κλίμα εδώ μέσα το τελευταίο καιρό, μου θυμίζει το κλίμα της κακοδαιμονίας που πολλές φορές, επικρατεί στα σχολεία μας (με αποτέλεσμα το κλείσιμο στον εαυτό μας και στο εργαστήριό μας, σαν αυτιστικά άτομα)
Επιπλέον, έχω να παρατηρήσω ότι είναι πολύ ενοχλητικό, να "πετάμε" εδώ μέσα κουβέντες, που δε ξέρουμε ποιόν στόχο θα βρούν ! Αρα η μεταξύ μας ευγένεια, μη ανταγωνιστικότητα και καλή πίστη, μπορούν αναμφίβολα να μας βοηθήσουν. Υπάρχουν συνάδελφοι που τώρα ξεκινάνε τη σταδιοδρομία τους και άλλοι που κοντεύουν να συνταξιοδοτηθούν! Μπορεί οι νεότεροι  συνάδελφοι να έχουν περισσότερες τεχνικοεπιστημονικές γνώσεις αλλά στερούνται της εμπειρίας του δάσκαλου-παιδαγωγού.
Βλέπετε η δουλειά μας δε θέλει μόνον αμιγή πτυχία 19-20, αλλά ΚΥΡΙΩΣ αγάπη για τα παιδιά (και δε ξέρω αν τη διαθέτουμε όλοι).
Προ καιρού, απασχόλησα για αρκετό χρόνο το στεκι, με κάποιο δικό μου και αρκετά δύσκολο θέμα που αφορουσε αυτό για το οποίο γίνεται χαμός στις μέρες μας: Τι θα γίνει με τις οργανικές μας, που θα εργαστούμε απο το προσεχή Σεπτέμβρη; Λίγοι συνάδελφοι ασχολήθηκαν με αυτό και τους ευχαριστώ για άλλη μια φορά απο καρδιάς. Εγω καιγόμουν και αγωνιούσα, οι περισσότεροι συνάδελφοι ούτε καν ασχολήθηκαν και ανέβαζαν τραγουδάκια στο good night ! Σήμερα  που όλα μοιάζουν σαθρά και ενώ κινδυνεύουμε να βρεθούμε εκτός νυμφώνος, με ενόχλησε φοβερά το κλίμα της φαγωμάρας και των (τάχα μου) αδικιών με το "είδος" των πτυχίων! Ζήσε Μάη μου,να φας τριφύλλι, δηλαδή( ή πέρσι ψόφησε,φέτος βρώμισε (για τους πιο μπρουτάλ)).  Αποφάσισα λοιπόν, να παρακολουθώ εκ του μακρόθεν και να δώ, πως θα επιλύσουν τα προβλήματα του κλάδου, αυτοί που είναι "οι πιό ικανοί σε κάθε σχολείο".

Aραγε, το end  θά είναι happy;

Keep Growing

Ωχ, Κατερίνα, ελπίζω να μη λες εμένα. Έχω "ανεβάσει" εκατοντάδες τραγούδια στο Goodnight.   :)
Σήμερα θα αφιερώσω ένα τραγούδι σε σένα, για εξιλέωση.  :angel:

Ο Έρωτας (του Εκπ/κου Πληροφορικού) στ' αλώνια της καλδέρας (του υπνωτισμού).

katrina

Παναγιώτη είσαι απίστευτος  :)
Σ'ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση αλλά δυστυχώς...."δε δουλευει".
Aραγε, το end  θά είναι happy;

Λάμπρος Μπουκουβάλας

Να υποθέσω Κατερίνα ότι θα προτιμούσες να σου το τραγουδήσει karaoke ο ίδιος ο Παναγιώτης  ;D ;D

(θα έλεγα να το τραγουδήσω εγώ με την εξαίσια φωνή μου, αλλά μετά από μια τέτοια απειλή, βλέπω τον άλκη να με διαγράφει από το στέκι για τα επόμενα 120 χρόνια κι εσύ να χρειάζεσαι επειγόντως ΩΡΛ...  ;D)

συγνώμη, ξέφυγα από το θέμα, για να γελάσουμε λίγο (σίγουρα είναι προτιμότερο από το να με ακούγατε να τραγουδάω, τότε θα τρέματε, θα κλαίγατε, θα είχατε τάσεις αυτοκτονίας κ.λπ.)
Λάμπρος Μπουκουβάλας
MSc - MRes

http://blogs.sch.gr/lambrosbouk

Ο Θουκυδίδης  (που τον διαβάζουν οι ξένοι, αλλά όχι εμείς)  έγραφε: «Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας, και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται» (Ι, 20, 3). Οι περισσότεροι δηλαδή αναζητούν αβασάνιστα την αλήθεια και στρέφονται σε ό,τι βρίσκουν έτοιμο. Δεν προβληματίζονται...

katrina

Λάμπρο, αν μετά τα όσα γίνονται καθημερινά, έχεις ακόμα το κουράγιο να τραγουδάς, χαλάλι σου! Τραγούδησε κι ας είσαι και παράφωνος  8)
Aραγε, το end  θά είναι happy;