Εχω προβληματιστει στο εξης:
''Η τυπικη παραμετρος και η αντιστοιχη της πραγματική πρεπει να είναι του ιδιου τύπου''
τοτε πως μπορει να δικαιολογηθεί στη παρακατω δομή π.χ.(δανειζομαι ενα προγραμμα απο ένα μήνυμα του panag_z) η κλήση της Διαδικασίας;
Ευχαριστω
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΧ_1
ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ
ΑΚΕΡΑΙΕΣ: Α[100], ι, j
..........
ΓΙΑ ι ΑΠΟ 2 ΜΕΧΡΙ 100
ΓΙΑ j ΑΠΟ 100 ΜΕΧΡΙ ι ΜΕ ΒΗΜΑ -1
ΑΝ Α[j-1] > Α[j] ΤΟΤΕ
ΚΑΛΕΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΑΘΕΣΗ_2 (Α[j-1],Α[j])
ΤΕΛΟΣ_ΑΝ
ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ
ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ
............
ΤΕΛΟΣ_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΑΘΕΣΗ_2 (Χ,Υ)
ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ
ΑΚΕΡΑΙΕΣ: Χ, Υ, Τ
ΑΡΧΗ
Τ <- Χ
Χ <- Υ
Υ <- Τ
ΤΕΛΟΣ_ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
εκανα λάθος στην διατυπωση προφανως ειναι του ιδιου τυπου.
ηθελα να πω πως μπορει να γίνει πρακτικα η αντιστοιχιση του πίνακα Α[j-1]
με την μεταβλητη Χ στο υποπρογραμμα.
Ο πίνακας Α είναι πίνακας ακεραίων. Κάθε στοιχείο του πίνακα είναι θέση μνήμης η οποία υποδέχεται ακεραίους. Άρα τα Α[j] και Α[j-1] είναι ουσιαστικά μεταβλητές ακέραιου τύπου.
Στη διαδικασία ΑΝΤΙΜΕΤΑΘΕΣΗ_2 οι Χ,Υ δηλώνονται ως μεταβλητές ακέραιου τύπου.
Τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει αναντιστοιχία στον τύπο των πραγματικών παραμέτρων της διαδικασίας ΑΝΤΙΜΕΤΑΘΕΣΗ_2 με τον τύπο των τυπικών παραμέτρων της.
Η κλήση της διαδικασίας λοιπόν είναι θεμιτή αν και λίγο "παράξενη" για τα δεδομένα της ΑΕΠΠ ;)
θα συμφωνήσω και εγώ ...
δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα ...
δεν παραβαίνει κάποιον κανόνα ..
αν και θα ήταν λίγο τραβηγμένη η χρήση του με τα σημερινά δεδομένα ..
σε 2-3 χρόνια μπορεί ..